Andrzej Voellnagel

Pierwsza rzecz, jaką należy napisać (a piszę to z punktu widzenia zawodowego tłumacza, przede wszystkim tekstów naukowo-technicznych, oraz ścisłowca z doktoratem) to że Voellnagel powinien być lekturą obowiązkową, dla każdego, kto zajmuje się lub chce się zająć tłumaczeniami. Przede wszystkim dlatego, by zniechęcić osoby, które się do tłumaczenia tekstów naukowo-technicznych nie nadają. I nie chodzi tu bynajmniej wyłącznie o artykuły naukowe czy patenty, ale także o utwory popularyzatorskie i teksty filmów/seriali popularnonaukowych. Zbyt dużo jest w nich błędów popełnianych przez humanistów, którym liczba atomowa myli się z liczbą masową, dla których dysk akrecyjny staje się dyskiem kreacyjnym, a cząstka i cząsteczka (w kontekście fizykochemicznym) to synonimy. Niestety ta książka już się mocno zdezaktualizowana, warto by przerobić tekst i pousuwać przeróżne uwagi zakorzenione w realiach PRL-u, dotyczące maszynistek przepisujących teksty, tłumaczy pracujących na etatach itp. No i nie można się zgodzić z tezą autora, że tłumacz jest _zobowiązany_ poprawiać błędy w oryginale. Po pierwsze dlatego, że czasem nie jest w stanie odgadnąć intencji autora, a po drugie dlatego, że nie za to nam płacą. Takie hasła pochodzą z minionej epoki, autor chyba po prostu jeszcze nie znał potwornej chińskiej angielszczyzny ani tekstów robionych Google Translatorem.