Stanisław Dobiasz

Stanisław Dobiasz Urodził się w 1912 r. w Głuchowie, w rodzinie robotniczej. We wczesnym Dzieciństwie przniósł się wraz z rodzicami do Warszawy i związał z nią na dalsze lata swojego życia. Dzieciństwo i młodość spędził na Powiślu, zdobywając między chłopakami z ferajny doświadczenie życiowe, a wśród warszawskich rzemieślników przyszły zawód ślusarza. W czasie II wojny światowej walczył w szeregach Wojska Polskiego.
Stanisław Dobiasz od wielu lat zajmuje się amatorsko malarstwem, rzeźbą, metaloplastyką i pisarstwem (pisał pamiętniki i większe formy prozatorskie; wydał siedem książek, m.in. "Po wojnie pod kolumną Zygmunta", "Chłopcy z ferajny Godlaka", "Zostało nas czterech z ferajny", "nienawidzą Seneki". Jest uważany za jednego z największych współczesnych malarzy prymitywistów, a nazwisko jego wymienia się obok Nikifora, Ociepki, Kudły, określając jednocześnie mianem "wieszcza warszawskiego ludu". W roku 1984 powstał krótkometrażowy film dokumentalny "Siedem twarzy ślusarza Dobiasza" prezentujący sylwetkę 72-letniego robotnika Stanisława Dobiasza, człowieka o wszechstronnych zainteresowaniach.