Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
1990
1988
1983
1983
Sąsiadka Kapitana Kotowicza Klara S. Meralda 
Sprawą swojej zmarłej sąsiadki zajmuje się kapitan Kotowicz. Z relacji świadków wynika, że dwudziestego czwartego grudnia Janina zmarła z przyczyn naturalnych.
Szybko jednak wychodzi na jaw, że ktoś przyczynił się do jej śmierci. Podejrzanyni w pierwszej kolejności są ci, z którymi wtedy jadła kolację. Jej śmierć każdemu z nich mogłaby przynieść mniejsze lub większe korzyści. Z biegiem czasu lista podejrzanych się zwiększa, więc tym trudniej jest znaleźć mordercę. Zeznania i dziwne sytuacje zebrane w całość rozwiążą zagadkę nagłej śmierci sąsiadki z góry.
Książka jest wciągająca, aczkolwiek trochę się rozczarowałam jej zakończeniem. Łudziłam się, że będzie ostro na koniec sprawy, a tu taka niespodzianka – dla mnie przypominało to film ze szczęśliwym zakończeniem...
Zabójstwo w Neuilly Klara S. Meralda 
Książka jest nudna jak przysłowiowe flaki z olejem.
Cytat:
(...) W środę przed goleniem Lemaitre wymienił na nowy dwuostrzowy nożyk Contour, choc mógł go jeszcze z powodzeniem używać. Zastanawiał się też dłuższą chwilę nad wyborem krawata do jasnokremowej koszuli, nim zdecydował się na jedwabny w niebiesko-brązowe paski (...)
Pytania:
1. Jakie znaczenie miał fakt, że nożyk był dwuostrzowy a nie jednoostrzowy?
2. Jakie znaczenie miał fakt, że był on marki Contour a nie - dajmy na to - Gillette?
3. Jakie znaczenia miał fakt, że krawat był w niebiesko-brązowe prążki a nie np. Bahama Yellow w zielone ciapki?
Odpowiedź: Żadne. Najmniejsze nawet. Zero. Null.
Takiej "waty" jest przynajmniej pół książki. Stronę zajmuje opis szczennej suki rasy spaniel i jej przychówku. Pół strony zajmuje opis meczu Francja - Hiszpania i żony komisarza, która w trakcie oglądania meczu gubi oczka w ręcznej robótce. Opis łowienia ryb i kto je (czyli ryby) komisarzowi i jego żonie przyrządził - kolejne pół strony. Co trzy strony znajdziemy opis wizyt komisarza w różnych bistro wraz z jadłospisem oraz listą wypitych trunków. Co kilkanaście stron - dywagacje żony komisarza, że jej mąż się zapracowuje lub dywagacje komisarza, że żonie poświęca zbyt mało czasu. Opisów pogody w Paryżu już nawet nie zliczę. Itd., itp., ect. Widać Autorka pracowała "na akord" i czymś musiała zapełnić karty książki.
A tak w ogóle, to - IMHO - żaden kryminał. Co najwyżej słaba powieść obyczajowa albo romans z morderstwem w tle.
W każdym razie - nie polecam.
