Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Starcie zespołu z Ligą Sprawiedliwości było dla mnie trochę rozczarowujące. Pomimo ujawnienia pewnych zmian z przeszłości, to status Suicide Squad niemal zupełnie się nie zmienił. Jednakże już na początku tomu trzeciego dochodzi do pewnej drastycznej zmiany. Amanda Waller zostaje zastrzelona przez nieznanego sprawcę. Najprawdopodobniej odpowiada za to zdrajca wewnątrz zespołu. Zaczyna się dochodzenie. Pomysł wyjściowy był naprawdę obiecujący i można było z tego zrobić dobry film sensacyjny opierający się na atmosferze paranoi. Niestety scenarzysta wydaje się tym niezainteresowany i zamiast tego dochodzi do niezbyt pomysłowych przepychanek i gonitw między bohaterami. Dodatkowym minusem jest końcowy zwrot akcji, który jedynie podkreślił nonsens głównej intrygi. Doceniam jednak pewien dosyć odważny krok, chociaż dotyczy on postaci drugoplanowej. Za rysunki odpowiadają tutaj Eddy Barrows i John Romita Jr. Eddy Barrows rysuje tutaj dosyć nierówno. Jest parę bardzo ładnych i dobrze pokolorowanych kadrów, ale część wydaje się robiona w pośpiechu. Niestety John Romita Jr. nie prezentuje się tutaj zbyt dobrze – wszystkie postacie są kwadratowe, kadrom brakuje dynamiki, a czasem ciężko się zorientować co się dzieje w danej scenie. Do tomu dołączona jest też zamknięta historia „Zbrodnie wojenne” ze scenariuszem Johna Ostrandera. Jest to bardzo typowa misja zespołu przypominająca trochę zeszyt otwierający tom pierwszy. Jest całkiem sprawnie opowiedziana i dużo tu spektakularnych akcji. Niestety całość popsuł mi końcowy zwrot akcji, który trochę był bezsensowny. Ta część tomu jest rysowana przez Gusa Vasqueza i Carlosa Rodrigueza. Sceny akcji wyglądają tutaj niestety mało dynamicznie, ale są czytelne. Niestety czasami dochodzi do niezamierzonych deformacji twarzy. Tom broni się niektórymi kadrami Eddy’ego Barrowsa i historią Johna Ostrandera. Niestety główna fabuła rozczarowuje i odniosłem wrażenie, że scenarzysta boi się wprowadzać większe zmiany. Moim zdaniem nie warto.