Tanja Dückers

Bohaterka powieści, Freia nie jest banalną osobą. Powieść prowadzona jest z jej punktu widzenia. Przyszło jej żyć w spokojniejszych czasach niż jej najbliższym. Jednak w rodzinie brakuje oznak bliskości. Każdy żyje w swoim świecie. Czytamy opowieść dziewczyny, która dorastając zaczyna zadawać coraz więcej pytań. Chce odkryć tajemnice rodziny, zanim będzie za późno. Od samego początku "Ciał niebieskich" wnikamy bardzo głęboko w psychikę bohaterki. Poznajemy ją dokładnie, gdy opowiada o rodzinie. Nie o mamie, tacie, babci czy dziadku, lecz o Renate, Peterze, Jo i Maxchenie. Najbliższą osobą jest dla niej brat bliźniak. Freia pasjonuje się chmurami i astronomią. I to ten temat dominuje na początku powieści. Może się to wydawać nieco nużące i trudne w odbiorze. Jednak z czasem swoje wspomnienia z dzieciństwa, lat młodzieńczych i początków dorosłości - pełnymi trudnych chwil - przeplata okrywaniem przeszłości, która zasnuta jest gęstą mgłą. Nie bez powodu pisze się, iż jest to pierwsza niemiecka powieść, która ma zacząć dialog ze starszymi pokoleniami. Latami wszystkie tajemnice zrzucano do piwnic. To nie strach, lecz zwykłe pozbywanie się niewygodnych faktów. I choć książka wydaje się być ważną pozycją na rynku niemieckim, dla Polaków pozostanie jedną z wielu podobnych. Dobrze jest spojrzeć na sprawę wojny z innej strony. I to jest dużą zaletą Ciał niebieskich. Książka zawiera kilka kontrapunktów, które przyciągają większą uwagę, ale czasami bywa po prostu nudna i ciężka.