Wojciech Kętrzyński

Wojciech Kętrzyński (ur. 1 maja 1918, zm. 2 lipca 1983) – polski dziennikarz, działacz społeczny i dyplomata, poseł na Sejm PRL VIII kadencji (1980–1983).
Był wnukiem Wojciecha i synem Stanisława Kętrzyńskich. W czasie wojny obronnej 1939 walczył jako podchorąży Trzeciego Pułku Strzelców Konnych w Wołkowysku, został ranny. W okresie okupacji niemieckiej należał do Armii Krajowej, był także zastępcą Komendanta Głównego Konfederacji Narodu Bolesława Piaseckiego[1]. W 1952 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Pracował w prasie katolickiej: "Dziś i Jutro", "Słowie Powszechnym" oraz "Za i przeciw". Był redaktorem naczelnym tych pism.
W wyborach do Sejmu II kadencji w styczniu 1957 bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski w okręgu Nowe Miasto[2]. Po odwilży październikowej rozpoczął pracę w dyplomacji PRL, był konsulem generalnym w Montrealu, przedstawicielem PRL przy UNESCO, a także radcą ds. kultury w ambasadzie w Paryżu. Jako konsul generalny przyczynił się do odzyskania przez Polskę tzw. skarbów wawelskich.
W 1976 powrócił do kraju i został wybrany w skład Zarządu Głównego Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Społecznego, zaś w 1980 został jego wiceprezesem. Objął jednocześnie redakcję pisma polonijnego "Hejnał Mariacki", a w latach 1982–1983 był redaktorem naczelnym "Tygodnika Polskiego".
W 1980 uzyskał mandat posła na Sejm PRL VIII kadencji w okręgu olsztyńskim z ramienia ChSS, który sprawował do śmierci. Zasiadał w Komisjach Kultury i Sztuki oraz Zdrowia i Kultury Fizycznej.
Działał w Towarzystwie Łączności z Polonią Zagraniczną "Polonia"[3]. Dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych. Po jego śmierci Chrześcijańskie Stowarzyszenie Społeczne przyznawało nagrodę jego imienia, której laureatami byli m.in. Olgierd Terlecki, Jan Szczepański, Aleksander Gieysztor, Janusz Pajewski i arcybiskup prawosławny Pitirim[4].
Żonaty z Danutą Kętrzyńską.