Isaiah Berlin

Urodził się w roku 1909 w stolicy Łotwy, Rydze. Zmarł 5 listopada 1997 roku. Myśliciel i eseista angielski. Kiedy miał sześć lat, rodzina przeniosła się do Rosji. Tutaj, w Piotrogrodzie, był w 1917 roku świadkiem rewolucji bolszewickiej. W 1921 roku rodzina Berlinów wyjechała do Anglii. Debiutował w wieku dwudziestu lat jako krytyk muzyczny, w okresie międzywojennym osiedlił się w Anglii, a w latach II wojny światowej pracował w brytyjskiej służbie dyplomatycznej w Moskwie. Rozkwit jego działalności pisarskiej i dydaktycznej przypada na okres powojenny, choć już w 1939 roku opublikował ważną w jego dorobku i cenioną pracę Karl Marx: His Life and Enviroment (Karol Marks - życie i środowisko). W okresie tym stał się jednym z najwybitniejszych badaczy idei i teorii społecznych, które analizował z ogromną wnikliwością i bez apriorycznych uprzedzeń, co nie osłabiło zawartej w jego dziejach wykładni nowoczesnej myśli liberalnej w jednaj z najczystszych postaci jaką można spotkać w XX wieku. Jego studia sowietologiczne oraz rozważania o totalizmie wyróżniają się przenikliwością analiz krytycznych i dojrzałą trafnością ocen i diagnoz. Berlin wykładał głównie w Oksfordzie, w All Soula College i Walfson College, w 1974-1978 był prezesem British Academy. Do najbardziej reprezentatywnych dla jego myśli badawczej prac zalicza się: Political Ideas in the Twentieth Century (1950, Doktryny polityczne wieku XX), Historical Inevitability (1954, Konieczność historyczna) oraz A Remarkable Decade (1955, Znamienne dziesięciolecie). Szczególne zainteresowanie wzbudziły jego eseje przedstawiające obserwacje i wnioski wysnute z rozmów z czołowymi pisarzami radzieckimi, jakie Berlin miał możność odbyć w czasie pełnienia swej misji dyplomatycznej. Na język polski jego szkice przekładali m.in. H. Bartoszewicz, D. Grinberg, S. Kowalsi, M. Tański.