Clare Morrall

Wiele lat temu poleciła mi tę książkę osoba, która cierpiała wcześniej na depresję i odnalazła w fabule część swoich przeżyć. W przypadku bohaterki książki można by się dopatrzyć nie tylko depresji, ale też kilku innych schorzeń psychicznych, zapewne w celu uprawdopodobnienia jej zachowań, co zresztą całkowicie się autorce udało. Narracja prowadzona jest w pierwszej osobie, więc czytelnik ma wgląd w wewnętrzne monologi Kitty i doskonale zdaje sobie sprawę z jej stanu. Co innego rodzina i otoczenie, na czele z dziwacznie przeżywanym małżeństwem. Jak łatwo się pomylić, widząc i oceniając jedynie czyjeś zachowania...