Henryk Vogler (ur. 6 marca 1911 w Krakowie, zm. 19 lutego 2005 tamże), pisarz i krytyk literacki, pierwszy redaktor naczelny Wydawnictwa Literackiego; mąż Romany Próchnickiej.
W 1933 ukończył Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego, w latach 1939–1941 studiował na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[1]. W latach 1942–1945 był więziony w niemieckim obozie koncentracyjnym Groß-Rosen.
Był autorem powieści psychologiczno-obyczajowych na temat m.in. martyrologii Żydów, utworów scenicznych, słuchowisk, szkiców literackich. Kierownik artystyczny teatru im. Słowackiego; redaktor Życia Literackiego, publikował m.in. w Ziemi Kaliskiej i Południowej Wielkopolsce.
* Niepospolici, 1956
* Ocalony z otchłani, 1957
* Romanse literatury, 1964
* Tadeusz Różewicz, 1972
* Dwanaście białych wielbłądów i inne utwory dramatyczne, 1974
* Autoportret z pamięci. Cz. 1, Dzieciństwo i młodość, 1978
* Autoportret z pamięci. Cz. 2, Wiek męski, 1979
* Autoportret z pamięci. Cz. 3, Dojrzałość, 1981
* Śmierć w Paryżu, 1987
* Wstęp do fizjologii strachu, 1990
* Wyznanie mojżeszowe : wspomnienia z utraconego czasu, 1994
* Ojczenasz : niby powieść, 1996
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
DYSKUSJE