Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę dostałam za darmo do oceny od autora. Postaram się więc rozpisać aby uzasadnić wam moje zdanie. Po pierwsze, zgadzam się z podobnym komentarzem, że opis nijak ma się do książki. W ogóle nie mówi, o czym jest. Dlatego też nie uda mi się uniknąć spoilerów. Akcja zaczyna się pod murami Jerycha. Wojowniczka Atara ledwie ucieka z miasta, tracąc przy tym ojca. Na samym początku mamy już ukazane w bardzo obrazowy sposób jakie zbrodnie wojenne uchodzą za normalne, bo natchnione przez "Boga". Tu też nie mamy żadnego "Boga", ale to, w co rzeczywiście wierzyli Hebrajczycy - panteon bogów Elohim, będący bezpośrednio powiązany z Mezopotamią. W Jerychu mamy postać ulicznego złodzieja, ale jego wątek niespecjalnie mnie zainteresował. Później akcja przechodzi na pustynię. Pełno tam band rozbójników, a w krzakach i podziemnych tunelach czają się różne abominacje, których brzydzą się nawet bogowie (Ci zaś nie są tu dobrzy, bo tacy nigdy wedle ludzi bliskiego wschodu nie byli. Potrafią przyjść w nocy i szeptać śpiącemu do ucha złe pomysły, by doprowadził się do upadku dla ich własnych celów). Tam poznajemy kolejnego bohatera. Młody książę Chasoru Yafe buntuje się przeciwko ojcu i bratu, organizuje zamach stanu. Tu też mamy kilka wątków moralnych, np. traktowanie uchodźców wojennych. Bardzo brakuje mi tego w opisie od wydawnictwa, bo praktycznie każdy rozdział pokazuje jakiś aktualny obecnie problem moralny. Sytuacja w której ten chłopak ma wybór zamordować i przejąć tron ojca czy pozwolić mu aby rozkazał żołnierzom wymordować uchodźców błagających pod murami miasta zdecydowanie jest taką sytuacją. Nie inaczej jest chwilę później, gdzie akcja cofa się o 40 lat. Jesteśmy w Egipcie u Echnatona. Tam też mamy całkiem nowe, bardziej normalne spojrzenie na tzw. plagi. Widzimy, co przeżywa ojciec, któremu bóstwo niewolników zabiło dziecko. To kolejna "plaskacz" moralny. Kolejną postacią jest znajdująca się w tragicznym położeniu prostytutka. Kobieta ta zarabiała tak jako samotna matka w świątyni Inanny, a tu nagle okupanci wprowadzają za to karę śmierci. Gubernator miasta Gibeon robi jej najgorsze, co mężczyzna może zrobić kobiecie i sprzedaje jej dziecko obrzydliwemu kapłanowi który aż za bardzo lubi dzieci. Ona zaś cudem przeżywa i stara się odnaleźć chłopca gdy w mieście dochodzi do powstania. Nie będę tu dalej opisywać wszystkiego, ale może wymienię, jakie problemy jeszcze są tam poruszane: fanatyzm, nadużycia kapłanów, wybór mniejszego zła, prawa osób tęczowych (Yafe jest moim zdaniem genialnie napisaną postacią, zwłaszcza wszystkie problemy psychiczne jakie przeżywa będąc prawdopodobnie transkobietą, ale nie jest w stanie tego zrozumieć ani nikomu wytłumaczyć w swoich czasach. Natomiast fajnie zagrano tu na motywie odwróconej roli w jego związku z Atarą, co jest kolejnym prowokacyjnym zabiegiem autora),szaleństwo tłumu w oblężonym mieście (kapłani w Chasorze w pewnym momencie wszczynają rewoltę by złożyć ofiarę z dzieci),odmowa posłuszeństwa wobec bogów i walka o swój los. Nie są to wszystkie wątki i postacie, bo jest przegląd całego starożytnego bliskiego wschodu z czasów Starego Testamentu. Jak u Martina do końca nie wiemy, kto przeżyje. Jest zaskakująco, mrocznie i miejscami obrzydliwie, ale nie rozczarujecie się. I tak, poza wymyślonymi przez autora Kananejczykami, wszystkie te chore akcje Hebrajczyków i Elohim są naprawdę napisane w Księgach Wyjścia, Liczb, Prawa i Jozuego.