Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W Porthlew w Kornwalii mieszka rodzina Brooke'ow. Mikołaj jest dyrektorem fabryki porcelany należącej do Clevelandów. Elżbieta Brooke jest matką siedmiorga dzieci, w tym sześciu córek. Sześć córek i ani grosza posagu. Ciągle rozmyśla o tym co je czeka. Celia, Anna, Marta, Hela, Joanna, Salcia i Antoni. Każde dziecko jest inne a Elżbieta w swoje dzieci stara się wpajać zasady uczciwości, szlachetności i altruizmu. Żadna z ich córek nie wyszła jeszcze za mąż, a wszystkie oprócz dziesięcioletniej Salci śmiało mogłyby zostać mężatkami. Anna woli jednak zostać słynnym chirurgiem niż żoną i matką. Elżbieta ma wrażenie, że córki nie opuszczą prędko domu. Dręczy ją niepewność o to co przyniesie przyszłość. Pani Cleveland wraz z synem wybierają się w podróż dookoła świata. Mikołaj zostaje wspólnikiem Billa a dni Elżbiety wypełnione są zajęciami gospodarkimi, troszczeniem się o liczną rodzinę i obowiązkami towarzyskimi. Pragnie wydać swoje córki za mąż ale nie potrafi zabrać się do tego. Nie stara się wpływać na nie ani nie doradza im w niczym, chce bowiem aby nie wyszły za mąż wbrew własnej woli. Nie chce układać im życia według własnego zdania, lecz pragnie by kierowały się własną indywidualnością, pragnieniami i temperamentem. Wszystko co dotyczy jej dzieci jest dla niej najważniejsze. Elżbieta jak większość matek troszczy się na zapas. Z jednej strony złote rady najbliższych mówiące, że powinni robić wszystko co w ich mocy aby wydać dziewczęta za mąż, by nie zostały starymi pannami nie pomagają w kierowaniu się rozsądkiem. Kiedy się ma liczną rodzinę to trudno ustrzec jej przed różnymi wypadkami i zdarzeniami. Wydanie córek za mąż to nie jedyne jej zmartwienie. "Panny bez posagu" to niezwykle ciepła powieść, w której rodzina stoi na pierwszym miejscu. W bardzo ślicznej rodzinie Brooke'ów zawsze dużo się dzieje i nie można narzekać na nudę. Akcja sięga lat 30. XX wieku a Cecily Sidgwick wyśmienicie oddaje klimat tamtych czasów. Autorka napisała książkę z tak wciągającą i prawdopodobną akcją dookoła pozornie banalnych zdarzeń i z tak finezyjną analizą postaci. Podkreśla indywidualne cechy każdej z bohaterek uwypuklając cechy ich charakteru. Moją największą sympatię zyskała pewna siebie, odważna i charakterna Anna oraz bezpośrednia i żywiołowa Salcia. Co do samych bohaterów, to autorka szczegółowo ich scharakteryzowała i stanowczo oceniła - rzadko się z czymś takim spotykam, ale tutaj mi to w ogóle nie przeszkadzało. "Panny bez posagu" to sympatyczna i zabawna książka obyczajowo - romantyczna, co zaś nie oznacza, że brak w niej smutniejszych momentów, jednak całościowo jest to dla mnie bardzo pozytywna książka. Wzruszajaca historia, pełna przepięknych zwrotów i słów.. Nie da się do końca opisać trzeba to przeżyć. Odnajdziemy w niej przede wszystkim piękną miłość, przyjaźń, szacunek, wiarę, intrygę i wiele innych. Wszystko w połączeniu z przepięknym językiem powoduje, że przenosimy się do innego wymiaru. Styl pisania Cecily Sidgwick jest genialny. Urzeka swoją prostą, ale jednocześnie piękną formą, humorem, ironią. Wspaniała plejada niesamowitych postaci, wykreowanych przez autorkę po mistrzowsku. I wciąż, uwielbiany przez mnie, XX - wieczny świat określonych zasad i wzorowej uprzejmości. Podsumowując, książka jest wspaniała. Autorka cudownie potrafiła przenieść na papier sielskość tamtych czasów, ale i problemy z jakimi musieli zmagać się na co dzień ludzie. W humorystyczny sposób przedstawia realia, jakie panowały jeszcze nie tak dawno temu. Jest to klasyk, który warto przeczytać i który mam nadzieję was nie zawiedzie. Mnie nie zawiódł, więc polecam. Przepiękne, inteligentne dialogi pozwalają zanurzyć się w klimat wyższych sfer ubiegłych lat. Piękna książka. Fantastycznie jest oderwać się czasem od współczesnej literatury i sięgnąć po coś "innego" i tak pięknego.