Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Słaba „powieść drogi”, w której motywy SF zastosowano pretekstowo (nie zdałaby testu Lema na literaturę fantastyczną). Zawiera raczej monotonną wędrówkę protagonistów (ona: zaćpana dziennikarka bez większych szans na dalszą karierę, on: wyposażony w implanty i nanoboty żołnierz przyszłości, który naraził się przełożonym i nie dostanie już żadnego update'u) po postapokaliptycznym świecie kilkaset lat w przyszłości. Rozczarowuje nie tylko pod względem dramaturgii, ale i ze względu na niewyszukany język i szablonowe postaci. Akcja kroczy powoli, przy czym protagoniści, którym autorka nakazuje wędrować od jednej sztampowo nakreślonej społeczności do drugiej, zachowują się nie raz niczym nastolatki. Montemurri porusza tematy człowieczeństwa maszyn i robotyzacji istot żywych w tak mało pasjonujący sposób, że czasami byłem przekonany o niemożności dotarcia do końca książki.