Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Czas zabójców” to reportaż na temat sytuacji politycznej w Rosji w latach mniej więcej 1990 – 2010, skupiający się wokół powiązań z Putinem i przedstawiający go jako reprezentanta Federalnej Służby Bezpieczeństwa, która niejako faktycznie objęła władzę w tym kraju. Książka skupia się na takich tematach jak oszustwa gospodarcze, fałszowanie wyborów i działalność w zakresie eliminacji przeciwników politycznych, prezentując Rosję jako państwo przesiąknięte nie tyle korupcją, co oparte na strukturach terroru tajnych służb wojskowych. Próby zachowania pozorów demokracji są wręcz absurdalne i dokonywane jedynie w celach tworzenia złudnego obrazu prawdziwej sytuacji politycznej, a sprawiedliwość prawna właściwie nie istnieje. Portret Rosji, ukazywany przez autorów, jest wręcz zatrważający. Choć zdarzały się fragmenty, gdy „Czas zabójców” przypominał dobrą prozę sensacyjną w stylu Roberta Ludluma labo Vincenta V. Severskiego, książka, nie tylko z uwagi na tematykę, ale także strukturę treści, jest dość trudna w odbiorze. Jako osoba niemająca niemal żadnej wiedzy w obszarze rosyjskiej polityki musiałam nieraz czytać tekst dość pobieżnie, gdyż z powodu natłoku nazwisk i dat i tak nie byłabym w stanie zorientować się dokładnie w narracji; była ona czasami, dla mnie jako laika, okropnie skomplikowana. Z tej przyczyny lektura dosyć mi się dłużyła, nużąc zawiłościami układów, koneksji i zależności. Myślę, że jest to pozycja dla osób zainteresowanych tematem, którzy posiadają już znajomość w kwestiach rosyjskiej sytuacji politycznej, dzięki której łatwiej będą kojarzyć poruszane wątki. Dla mnie, choć książka była czasem dość interesująca, jej język był jednak zbyt specjalistyczny.