Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nauka odraczania przyjemności w czasie choć trudna, to warto o nią zawalczyć. A co na ten temat sądzi mała bohaterka? Jak większość dzieci uważa, że jest nieznośne, zwłaszcza gdy mama zostawia w kuchni smakowicie wyglądające i obłędnie pachnące ciasto z karteczką "To jest bardzo ważne. Nie jedź tego ciasta". Ale, ale jako to! 😐 Długo i dzielnie walczy ze sobą dziewczynka, ale pokusa jest silniejsza i mały kęs, i jeszcze jeden, i jeszcze malutki sprawiają, że ciasto całe znika w jej brzuszku. Dziewczynka czuje się winna i postanawia odkupić swój błąd sama przygotowując kolejne ciasto. Co z tego wyniknie? --- Nie wiem jak Wy, ale ja bym nie zostawiła ciasta bez mojego nadzoru, gdy w domu są dzieci 😁. To by się źle skończyło. Ale cóż się dziwić. Nam dorosłym ciężko jest odmówić sobie zjedzenia tabliczki czekolady, a co dopiero oczekiwać, że dziecko będzie sobie samo wydzielało kawałeczek, po kawałeczku. Podoba mi się, że mała bohaterka okazuje skruchę, wie że źle postąpiła i chcę to naprawić, a że przy okazji robi się jeszcze większa szkoda, no cóż.. to takie bardzo życiowe. 😁 Mimo, że tak apetyczny temat, to ja czuję po lekturze lekki niedosyt. Trochę tu za dużo "łobuzerstwa", na które nie było odpowiedniej rodzicielskiej reakcji. Sama historia bawi i rozczula, ale brakuje mi w niej zakończenia, które pokazałoby, że dziewczynka wie, że źle zrobiła, ale i coś ją to nauczyło. Jeśli wiecie co mam na myśli? 🤔