Stowarzyszenie Historyków Sztuki

Stowarzyszenie Historyków Sztuki. 1934-2014

Początki Stowarzyszenia sięgają roku 1920, kiedy to w Krakowie powołano do życia Związek Polskich Historyków Sztuki, na którego czele stanął prof. Jerzy Mycielski z Marianem Morelowskim w roli sekretarza. Utworzono wówczas także dwa koła zamiejscowe – warszawskie pod przewodnictwem Zygmunta Batowskiego oraz lwowskie z Janem Bołoz Antoniewiczem na czele. Mimo aktywności naukowej oraz prób konsolidacji środowiska, w obliczu różnorodnych przeciwności pierwszych lat niepodległej Rzeczypospolitej działalność związku, liczącego nieco ponad pięćdziesięciu członków, po trzech latach zamarła.
Potrzeba wspólnego działania była jednak na tyle silna, że krakowscy i warszawscy historycy sztuki postanowili zorganizować ogólnopolskie zebranie w celu wyłonienia nowych władz i przedyskutowania najważniejszych potrzeb środowiska. W dniach 2-4 października 1934 r. odbyło się spotkanie, podczas którego nadano ramy organizacyjne Polskiemu Związkowi Historyków Sztuki z siedzibą w Krakowie i oddziałami w Warszawie, Lwowie oraz w Poznaniu. Przyjęto także statut związku. (statut z 1934 r. – PDF)
Październikowy zjazd z roku 1934 stał się wydarzeniem uznawanym za moment właściwego założenia Stowarzyszenia Historyków Sztuki, na którego czele stanął wówczas prof. Tadeusz Szydłowski z wiceprezesami Stefanem Komornickim i Michałem Walickim.
Stowarzyszenie Historyków Sztuki. 1934-2014

Początki Stowarzyszenia sięgają roku 1920, kiedy to w Krakowie powołano do życia Związek Polskich Historyków Sztuki, na którego czele stanął prof. Jerzy Mycielski z Marianem Morelowskim w roli sekretarza. Utworzono wówczas także dwa koła zamiejscowe – warszawskie pod przewodnictwem Zygmunta Batowskiego oraz lwowskie z Janem Bołoz Antoniewiczem na czele. Mimo aktywności naukowej oraz prób konsolidacji środowiska, w obliczu różnorodnych przeciwności pierwszych lat niepodległej Rzeczypospolitej działalność związku, liczącego nieco ponad pięćdziesięciu członków, po trzech latach zamarła.
Potrzeba wspólnego działania była jednak na tyle silna, że krakowscy i warszawscy historycy sztuki postanowili zorganizować ogólnopolskie zebranie w celu wyłonienia nowych władz i przedyskutowania najważniejszych potrzeb środowiska. W dniach 2-4 października 1934 r. odbyło się spotkanie, podczas którego nadano ramy organizacyjne Polskiemu Związkowi Historyków Sztuki z siedzibą w Krakowie i oddziałami w Warszawie, Lwowie oraz w Poznaniu. Przyjęto także statut związku. (statut z 1934 r. – PDF)
Październikowy zjazd z roku 1934 stał się wydarzeniem uznawanym za moment właściwego założenia Stowarzyszenia Historyków Sztuki, na którego czele stanął wówczas prof. Tadeusz Szydłowski z wiceprezesami Stefanem Komornickim i Michałem Walickim.
W działania antyreżimowe wpisywała się także, otwarta w roku 1984 w kamienicy Fukierowskiej, Galeria Stowarzyszenia Historyków Sztuki. Jej funkcjonowanie wiązało się także z podtrzymaniem przez Stowarzyszenie Historyków Sztuki do 1988 r. nagrody Jana Cybisa. Zapoczątkował ją sam artysta w 1973 r., a później kontynuował Związek Polskich Artystów Plastyków. W obliczu stanu wojennego i rozwiązania przez władze reżimowe ZPAP idea nagrody upadła i wówczas z całą odpowiedzialnością przejęło ją Stowarzyszenie.
Po przemianach roku 1989 Stowarzyszenie Historyków Sztuki musiało przede wszystkim stawić czoła sprawom ekonomicznym. Po drugiej wojnie światowej jego działalność była finansowana przez Ministerstwo Kultury i Sztuki, które w 1990 r. całkowicie cofnęło dotację. Obecne funkcjonowanie stowarzyszenia zbliża go do organizacji pozarządowych, bowiem mimo korporacyjnego charakteru, wiele jego inicjatyw (Ogólnopolskie Sesje SHS – PDF) związanych jest z edukacją społeczną w zakresie sztuki oraz ochroną dziedzictwa kulturowego. Należy przy tym podkreślić, że działalność Stowarzyszenia opiera się na nieodpłatnej aktywności jego członków.
Po przemianach roku 1989 i demokratyzacji życia społecznego również w łonie Stowarzyszenia Historyków Sztuki doszło do swoistej decentralizacji. O ile wcześniej o sile związku decydował jego ogólnopolski charakter, tak obecnie ogromną rolę odgrywają oddziały Stowarzyszenia. To one dbając o rozwój naukowy swoich członków tworzą ramy dla ich różnorodnej aktywności, w tym spotkań w specjalistycznych klubach i sekcjach, udziału w wydawnictwach naukowych i popularyzatorskich, a jednocześnie co należy szczególnie podkreślić, współpracują z innymi oddziałami, lokalnymi instytucjami i administracją w zakresie ochrony zabytków i ich upowszechniania.
Obecnie Stowarzyszenie Historyków Sztuki liczy ponad 1600 członków zrzeszonych w dwunastu oddziałach.https://www.shs.pl