Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Do lektury książki przystępowałem z wielkimi nadziejami, bo jej temat wydawał mi się szalenie atrakcyjny poznawczo. Niestety po części nadzieje te nie zostały spełnione. O ile rozpocząłem lekturę z wielką przyjemnością, to malała ona stopniowo w miarę jej trwania i skończyłem książkę po pewnej przerwie, z nieukrywaną trudnością. Mimo tego, że nie jestem teologiem staram się stale pogłębiać swoją wiarę i wiedzę o niej. Mimo to nie będę krył, że momentami książka była dla mnie zbyt trudna w odbiorze. Podstawowa trudność brała się dla mnie ze sposobu formułowania pytań przez ks. Wojciecha Nowickiego, niepotrzebnie zawierających moim zdaniem jego erudycyjne wtręty, oceny, nawiązania. Myślę, że w Sądzie Przewodniczący uchylałby niektóre z pytań;-) Ale sposób formułowania pytań przez ks. Nowickiego determinował sposób odpowiedzi o. Tomasza Grabowskiego OP. A z mojej perspektywy wystarczyłoby uprościć pytania, aby uzyskiwać jaśniejsze odpowiedzi. A była ku temu szansa bo o. Grabowski nie tylko jest świetnym liturgistą o imponującej wiedzy, ale co jeszcze bardziej istotne potrafi tę wiedzę dobrze sprzedać, przemycając nawet czasami humor. Nie wątpię , że pozycja ta może satysfakcjonować księży, zwłaszcza liturgistów, jak również absolwentów czy studentów teologii, ale dla przeciętnego wiernego jej lektura stanowi wyzwanie.