Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka niemłoda (pierwsze wydanie ukazało się 25 lat temu),a mimo to świeża i nowatorska - ponieważ zamiast wałkować po raz n-ty japońskie yokai, takie jak kitsune, tanuki czy tengu, skupia się na tym, w co Japończycy (przynajmniej niektórzy) wierzą OBECNIE: uzdrawiającą energię ki, miejsca spotkań z kosmitami, nawiedzone drapacze chmur i spalone hotele. Do tego wszystko jest dokładnie opisane - zacytowane konkretne nazwiska, podane szczegółowo miejsca itd. Jasne, to nie jest pozycja naukowa i nie dorównuje "Yokai" Fostera. Ale też nie próbuje, bo to książka o zupełnie innym charakterze. Popularnonaukowa, przystępna, jedynie pobieżnie zarysowująca tematy, które można już później samemu zgłębiać, zależnie od indywidualnych zainteresowań. Aha, zapomniałabym - i bardzo ładnie wydana (chociaż zauważyłam gdzieś jakąś literówkę).