Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jednolity, mocny róż zdecydowanie wybijał spośród innych pozycji książkowych w katalogu wydawnictwa. Do tego, kobieta z okładki w dużych okularach przeciwsłonecznych i zbroi, krótkich włosach i aureoli. Ktoś zadał sobie trud, żeby okładka została zauważona i choć nie podoba mi się, postanowiłam sięgnąć po lekturę. Książka, od razu to powiem, warta jest przeczytania, inaczej bym o niej nie pisała, już śpieszę z wyjaśnieniami dlaczego. Nie jest to typowa hagiografia czy zbiór biogramów mniej lub bardziej znanych świętych i błogosławionych kobiet. To raczej spotkanie z autorką, Marią Morero, Kubanką, profesorem literatury angielskiej, która postanowiła opowiedzieć o swoim życiu jako kobiety, wykładowcy. Robi to jednak w przedziwny sposób. W każdych rozdziale pokazuje jakieś wydarzenia z życia i zaczyna snuć opowieść o tym, co ją ukształtowało, czego się nauczyła i w sposób bardzo płynny, naturalny zaczyna przedstawiać dwie kobiety. Jedna to święta/ błogosławiona oficjalnie ogłoszona przez kościół, druga natomiast to kobieta, która zainspirowała autorkę, która jej towarzyszyła. Poznajemy więc święte trochę od innej strony. Zapewne tej mniej znanej i mamy możliwość spojrzeć na nie, jak na osoby, które w konkretnej sytuacji dokonały wyboru Jezusa, choć ten często wiązał się z trudem czy cierpieniem. Święte oraz te nieświęte (jeszcze) zaczynają się ukazywać jako postaci z krwi i kości, a nie tylko osoby z zakurzonych obrazków i figurek. Chociaż można tę książkę czytać od deski do deski, jednak sama autorka pomyślała, żeby pozycja ta stała się inspiracją i impulsem do refleksji. Dlatego każdy rozdział kończy się kilkoma pytaniami o nasze życie, wybory i decyzje. Całość napisana bardzo dynamicznych, żywym językiem. Dzięki czemu czyta się szybko i przyjemnie. Dodam jeszcze, że całość nie ma dwustu stron, więc jest to propozycja dla tych, których odstraszają opasłe tomy.