Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Petarda! Lektura zaskoczyła mnie, jak letnia burza w Karpatach (miałem taką przygodę na szlaku). Nie o przepisach, tylko o pracy w restauracyjnej kuchni. Zacząć trzeba od pewnych fantazji. Moich. Zastanawiałem się nad tym, co by było gdyby… wybrał w młodości inną drogę rozwoju i kariery. Zostałbym kucharzem, zgodnie z konfucjonizmem: „Wybierz pracę, którą kochasz, i nie przepracujesz ani jednego dnia więcej w Twoim życiu.” I szczęśliwy, przerzucając steki, golonki, dorsze i inne leguminy, czarował zachwycające wszystkich potrawy. Nic bardziej mylnego. Właśnie Sous Chef zweryfikował moje fantazje i wprowadził uziemienie, że „dobrze tam, gdzie nas nie ma”. Książka, napisana przez kucharza o jednym dniu pracy w restauracyjnej kuchni, w miarę dobrej ale nie z tych 3-gwiazdkowych Michelinów, czyli takiej normalnej. No i wsiadło. Po tej książce zrozumiałem skąd krzyk szefów na kucharzy w programach kulinarnych. Wydaj na przestrzeni kilku godzin kilkaset talerzy, utrzymujących pożądany standard i sprawiających radość klientom. I nie ważne, czy jesteś zdrowy czy chory, czy jesteś w euforii bądź w depresji, zdrowie dopisuje czy zmagasz się z bólem. Gotujesz, gotujesz, gotujesz… Od samego rana do ostatniego klienta. Po co? By kolejnego dnia, od rana, zacząć to samo. Weekend jest dla klientów, dla kucharza to szczyt tygodnia pracy. Autor bardzo precyzyjnie pokazał trybiki każdego stanowiska w kuchni. Pokazał także sposób, w jaki te trybiki łączą się w spójny system. Gibney pozwolił czytelnikowi zerknąć chociażby jednym okiem ze sceny, pełnej lśniącej zastawy i błyszczących sztućców, za kulisy, gdzie skwierczy, pryska, szumi, krzyczy.