Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Agnieszka Pawłowska-Kubik w swojej rozprawie przybliża czytelnikowi tematykę rokoszu sandomierskiego. Na uwagę zasługuje cezura czasowa pracy, czyli lata 1606-1609, gdyż autorka za zakończenie rebelii przyjmuje sejm pacyfikacyjny z 1609 roku. Badaczka w swojej pracy wychodzi od przedstawienia wcześniejszych konfliktów między królem a szlachtą, następnie ukazuje narastające napięcie między monarchą Zygmuntem III Wazą a warstwą szlachecką. Kolejne rozdziały dotyczą już wydarzeń poprzedzających lub związanych z rokoszem: sejmy z lat 1605 i 1606, zjazdy w Stężycy i Lublinie, ugodę w Janowcu, wypowiedzenie posłuszeństwa władcy pod Jeziorną, bitwę pod Guzowem. Dalsze rozdziały koncentrują się już na poszukiwaniu porozumienia przez zwaśnione strony do których doszło na konwokacji w Krakowie oraz na sejmie pacyfikacyjnym. Interesującym jest szósty rozdział, który traktuje o teoretycznych i praktycznych podstawach rokoszu oraz próba pokazania jak ówcześni postrzegali rokosz. Dla mnie ciekawym był również ostatni rozdział podejmujący między innymi kwestie polityki zagranicznej oraz kontaktów rokoszan z sąsiadami Rzeczpospolitej. Zwrócić należy uwagę na fakt, że autorka prezentuje do tematu dość wyważone podejście nie sympatyzując z żadną ze stron. Na łamach książki można odnaleźć sporo polemiki z innymi badaczami, którzy we wcześniejszych pracach dość jawnie sprzyjali poszczególnym stronnictwom. Duże wrażenie robi z pewnością bibliografia, autorka skorzystała z archiwaliów zgromadzonych w Polsce, Niemczech, Rosji, Austrii, Litwie, Łotwie oraz Szwecji.