Karoly Csonkareti

Książka jest tak bardzo dobra w wielu kwestiach, że aż zadziwiają pewne jej braki. Najpierw jednak o plusach. Po pierwsze jest o mojej ulubionej flocie z okresu Wielkiej Wojny, której lekkie i podwodne siły wykazywały zadziorność odwrotnie proporcjonalną do skromnej liczebności. Po drugie jest ciekawie napisana i zawiera bardzo wartościowe aneksy. Wśród nich jest m.in. tekst Pawła Wieczorkiewicza o Polakach w ck flocie i ich powojennych losach, jest ordre de bataille ck floty i innych flot działających na Adriatyku. Jest także wykaz okrętów, z rysunkami ich sylwetek oraz podstawowymi danymi technicznymi. Jest tu wreszcie bardzo dużo zdjęć. Książka jest ładnie wydana i aż żal, że nie można jej nazwać idealną. Czego zabrakło? Przede wszystkim mapek taktycznych przedstawiających przebieg poszczególnych starć. Uwielbiam analizować je podczas lektury a bez nich czasem trudno zorientować się dobrze w przebiegu bitwy. W książce znalazły się dokładnie dwie. Mało! Po drugie autor konsekwentnie stosuje nazwy miejscowości, zatok, wysp itd. w ich brzmieniu z czasów Austro-Węgier. Węgrzy ponoć tak mają, nawet na współczesnych, oficjalnych mapach. Ok, wiem bez sprawdzania w google, że np. dawne Fiume to dzisiejsza Rijeka ale w przypadku jakiś albańskich albo czarnogórskich zakamarków już tak dobrze nie jest. Tłumacz mógł pokusić się o dopisek w przypisach w rodzaju “nazwa stosowana przez autora - dzisiejsze …, w ….”. Po trzecie, w książce nie ma ani słowa o działaniach na Dunaju, co jest o tyle dziwne, że to właśnie okręty Flotylli Dunajskiej rozpoczęły wojnę ostrzeliwując Belgrad. Poza tym okręty rzeczne wymienione są w aneksie, więc sam autor uważał je za część ck floty. Jakąś niekonsekwencję tu widzę. Koniec końców i tak oczywiście jest to bardzo wartościowa praca, która obowiązkowo powinna znaleźć się na półce miłośnika historii wojen morskich ale jednak mały niedosyt po lekturze mi towarzyszy.