Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Historia opowiedziana z perspektywy dziewięcioletniego chłopca, którego ojciec, aby utrzymać rodzinę, sprzedaje się do pracy na 3 lata. Isaku musi być od teraz dorosły, co w głównej mierze oznacza dostarczanie pożywienia dla pozostałych domowników. Świadomość, że byt rodziny zależy w dużym stopniu od niego, napawa go dumą i mobilizuje do starań, wszak tatuś prosił, ażeby "nie dał umrzeć młodszemu rodzeństwu". Ciekawie zarysowana postać matki, kobiety twardej, prawie niepozwalającej sobie na słabości - Isaku zdarza się co prawda zbierać od niej cięgi, jednocześnie wie, że ma w niej oparcie. Wioska, w której mieszka główny bohater, pozostaje odizolowana od świata z jednej strony górami, z drugiej morzem, ziemia nie jest żyzna, każdy w pocie czoła odpędza widmo głodu (nie napiszę, że zarabia na chleb, bo pieniądz jako taki właściwie tam nie występuje). W świecie tym jest bardzo mało miejsca na łzy, a wypełnia go bardzo ciężka praca od rana do wieczora, na zabawę nie ma zaś miejsca wcale. Brak również miejsca na dzieciństwo, jeśli dziecko potrafi już chodzić, to pracować może również, inaczej jest tylko kolejną "gębą do wykarmienia". Refleksja po przeczytaniu może być tylko jedna - cieszmy się, że żyjemy w XXI wieku...