cytaty z książek autora "Wilbur Smith"
Tylko głupcy ślepo trzymają się zasad, mądrzy ludzie jedynie przyjmują je do wiadomości.
Czasami najlepszą rzeczą, jaką człowiek może zrobić, jest niewtrącanie się w sprawy przeznaczenia.
Ból to zaledwie jeszcze jeden przeciwnik, któremu należy stawić czoło i go pokonać.
Przyjaciół łatwiej oszukać, nigdy się tego nie spodziewają.
Kiedy jesteś kompletnym bankrutem, wtedy jest właściwy czas, by kupić sobie nowy samochód i garnitur za sto gwinei. Wyglądaj uczciwie i dostatnio, a ludzie uwierzą, że taki
jesteś.
Twoja miłość jest bezcenną walutą.Wydawaj ją tylko wtedy, gdy wiesz, że nie zostaniesz oszukany.
Uwielbiam odważnych i uczciwych ludzi - tak łatwo się nimi manipuluje.
Takie szczęście nie może długo trwać, pomyślał. Jest zbyt wielkie.
-Mamo, siejesz zgorszenie! — rzekła Royan ze śmiechem.
— Zdarzało się — przyznała Georgina. — Teraz nie mam zbyt wielu okazji.
Ponieważ dobrej krwi koń może zostać skrzydzony przez złe traktowanie, a rasowy pies rozpuszczony, młody człowiek mający te szczególne zalety potrzebował rad i wskazówek oraz włąściwych warunków, by w pełni rozwinąć swe możliwości. W tym świecie jest zbyt dużo miernoty i brudu(...) więc kiedy odkrywał u kogoś klasę, nie mógł minąć go obojętnie.
Kiedy wędrowiec poczuje, że cierń wbił mu się w stopę to jeśli jest mądry, wyjmuje go. A jeżeli jest głupi, zostawia go w ranie i mówi zatrzymam ten cierń, aby zawsze przypominał mi, jak ciężka była droga, którą przebyłem.Zamiast cierpienia lepiej jest pamiętać o tym, co było przyjemne".
Kiedy się do niej uśmiechnął, miała wrażenie, że grunt usuwa się jej spod nóg. Po chwili ziemia się upokoiła, ale Centaine czuła, że zmieniła swój kurs i biegnie zsupełnie inną drogą pośród gwiazd.. Od tej chwili nic już nigdy nie miało być takie samo.
Na świecie nie ma istoty głupszej i bardziej krótkowzrocznej niż facet ze stojącym kutasem.
Ponieważ wszystko, co dobre, jest tak ulotne. Im jest cudowniejsze, tym szybciej przemija, a zły czas trwa wiecznie.
Młodość ma stukrotnie większe wymagania wobec życia, ale w miarę upływu lat zmniejszają się one w takim samym stopniu. Wszyscy musimy się uczyć przetrwania".
Lecz człowiecza natura jest już tak pokrętna, że pragnąłem tego, czego nigdy nie będę mógł posiąść, i marzyłem o niemożliwym.
Nie ma siły, która mogłaby powstrzymać uczciwych ludzi walczących w słusznej sprawie.
-Jakoś nie jesteś dziś pojętny, prawda? Czuję się, jakbym ci wyrywała zęby.
Mężczyzna ponownie wrzasnął i napiął więzy, rysując palcami stóp bolesny tatuaż na
deskach pokładu.
Tamte lata odeszły bezpowrotnie w przeszłość. Nic nie jest takie samo, bo rzeczywistość może istnieć tylko w jednym czasie i w jednym miejscu. Potem umiera i człowiek nie może do niej wrócić - musi iść dalej, żeby odnaleźć ją w innym czasie i w innym miejscu.
Broń sama w sobie nie jest zła, w przeciwieństwie do ludzi, którzy jej używają.
Przez dżunglę prowadzi wiele różnych dróg(...). Gdyby każdy chciał iść tą samą drogą, nie zmieścilibyśmy się wszyscy.
Cała reszta miała kolor Afryki - kolor brązowy o tysiącu rożnych odcieni. Bladobrązowa trawa na czerwonobrązowej ziemi, z której wyrastały poskręcane, czekoladowobrązowe pnie obsypane masą brązowych liści. Między drzewami i na zboczach nagich brązowych wzgórz błyskały nieokreślonymi odcieniami brązu grzbiety pasących się gazeli - a dalej, aż po odległy horyzont, rozpościerał się niespiesznie rozległy brązowy ląd, nietknięty ludzką stopą, spokojny i dostojny w swoim bogactwie"...
Nawet ci najlepsi spośród nas zmęcza się i zestarzeją, a kiedy to nastąpi, mężczyzna musi mieć kogoś, komu będzie mógł przekazać tę pochodnię, by poniósł ją dalej.
Opowiadał on o potędze, o ludziach władzy. Mówił o wysiłku i nagrodzie i pomimo że jego głos był spokojny i niski, przypominał pomruk starego lwa, który przed chwilą zabił i zabije znowu.
Nabrał tyle siły i zdecydowania, ile niewielu osiąga przez całe życie. Nagle poczuł wobec niego pokorę, choć była ona lekko zabarwiona zawiścią. Oto miał prze sobą człowieka, który wie dokąd zmierza. Znał miejsce, do którego on sam nigdy nie podąży. Miejsce, do którego docierają jedynie ludzie o sercu lwa.