Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Witajcie w klubie 27. Tym razem mamy do czynienia z przedstawicielem sztuk pięknych, który żył krótko, intensywnie i pozostawił po sobie niezatarty ślad w historii. To Jeana–Michel Basquiat.. Basqukiat był bardzo utalentowanym i ponadprzeciętnym artystą lat 80-tych XX wieku. Łączył na swoich obrazach różne formy wyrazu takie, jak napisy, elementy komiksu, pierwotną sztukę afrykańską. Miałam niewątpliwą przyjemność oglądać kilka wielkoformatowych dzieł Basquiata .Muszę przyznać, że robią wrażenie, nawet teraz, 40 lat po ich powstaniu, zadziwiają formą . Niestety artyści tego formatu bardzo często pozostają niepogodzeni z szarą rzeczywistością otaczającego ich świata. I oto dostajemy do rąk komiks o życiu takiego właśnie człowieka. o jego drodze od sztuki ulicznej SAMO do gwiazdy międzynarodowej sceny artystycznej. To opowieść o krótkim życiu i na pewno przedwczesnej śmierci, choć może waśnie tak tworzy się legendy. To bardzo dobrze zaprojektowany komiks, który przedstawia życie Basquiata z punktu widzenia ludzi, którzy coś znaczyli w jego życiu. Sam artysta też do nas przemawia z kart swoich zapisków (tak sądzę)przedstawionych w krótkiej formie listu do czytelnika. Do tego Paolo Parisi serwuje nam dość oszczędną kreskę, nie pomija jednak w ilustracji szczegółów oddających sposób bycia i życia Basquiata. Do tego stosuje oszczędną paletę barw. Nie rozpieszcza nas pod tym względem - tylko podatkowe kolory, rozłożone nie zawsze równą plamą. Czytając tą opowieść należy pamiętać o formie, to nie tylko słowa tworzą tu historię, równie ważne, jak nie ważniejsze są tu obrazy i nie należy ich pomijać. Nie dostaniemy tu epickiej opowieści o życiu Basquiata, ale opowieść, która, tak jak jego sztuka, wymaga od nas odczytania kilku środków przekazu jednocześnie.