Włoski grafik postanowił opowiedzieć historię trójki zasłużonych dla współczesnej sztuki twórców za pomocą komiksów. Spod jego pióra wyszły powieści graficzne, które nie są hagiograficznymi laurkami. Śmiałe pociągnięcia pióra i charakterystyczne dla komiksowej formy niedopowiedzenia pozostawiają odbiorcom spore pole do interpretacji. Ze swojej natury komiksy nie są w stanie oddać szczegółowo biografii, a Parisi nawet tego nie próbuje uczynić. Jego twórczość nie pozwoli nam odtworzyć dokładnie życia znanych artystów, ale będzie eksponować najważniejsze chwile. Tak jak w „Blues for Lady Day”, gdzie komiksowy twórca skupił się na dzieciństwie wokalistki jazzowej oraz na problemach z uzależnieniami, które miały wpływ na jej twórczość.

W poświęconym Coltrane'owi komiksie znajdziemy historię jego dzieciństwa, które spędził w Karolinie Północnej, i początków muzycznej kariery w Filadelfii. Podążamy wraz z artystą przez historię muzyki i życie samego Coltrane'a; narodziny dziecka, uzależnienia, małżeństwa i rozwody. W tle rozgrywa się historia XX wieku w Stanach Zjednoczonych, której częściami są Ku Klux Klan i segregacja rasowa. W „Coltranie” Parisi zrezygnował z chronologii. Zamiast tego podzielił komiks na cztery części, tak jak zrobił to amerykański muzyk na swojej najważniejszej w karierze płycie – „A Love Supreme”. Dostajemy do ręki wprost ociekającą historią jazzu powieść graficzną.

A „Basquiat”? To opowieść o rynku sztuki i rządzących nim prawach. Basquiat ze street-artowego artysty stał się jednym z najgorętszych nazwisk na aukcjach. Prace sprzedawane za tysiące dolarów, okładki „New York Timesa”. Równie błyskawiczny, jak droga na szczyt, był spadek po równi pochyłej prowadzącej na samo dno. W tle pojawiają się narkotyki, sława i samotność.

Czy komiksy Parisiego mogą być wyczerpującą biografią? Jeśli nie znamy opisywanych przez niego artystów, będziemy poruszali się jak we mgle. Ale w innym przypadku mogą się one okazać ciekawym uzupełnieniem wiedzy.