Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Feliks Młynarski, współcześnie znany szerzej przede wszystkim z faktu kierowania „okupacyjnym” Bankiem Emisyjnym w Polsce i sygnowania swym nazwiskiem będących w obiegu w Generalnym Gubernatorstwie złotówek (zwanych też „młynarkami”),był jednym z najważniejszych uczestników polskiego życia publicznego I połowy XX w., pozostaje też jednym z najmniej znanych. Polityk, konspirator i uczestnik polskiego ruchu niepodległościowego przełomu wieków, urzędnik odbudowującego się państwa, współpracownik Władysława Grabskiego i współautor jego reformy walutowej, wreszcie bankowiec i finansista, wiceprezes Banku Polskiego, członek i przewodniczący Komisji Finansowej Ligi Narodów, prezydent Banku Emisyjnego w Polsce – to tylko najważniejsze z ról, jakie przyszło mu pełnić w życiu publicznym. Ale był także absolwentem i doktorem filozofii, pasjonatem socjologii, ekonomistą-samoukiem i profesorem ekonomii, jednym z bardziej cenionych w Europie lat trzydziestych specjalistą w zakresie spraw monetarnych, wykładowcą i prorektorem warszawskiej Szkoły Głównej Handlowej, autorem kilkudziesięciu książek z zakresu wszystkich interesujących go obszarów nauki i życia publicznego. Wreszcie domniemanym„wrogiem” Polski Ludowej, odsuniętym na ostatnie dekady życia od pracy zawodowej i akademickiej, ale do schyłku swych dni aktywnym i obecnym w życiu naukowym „profesorskiego” Krakowa.