Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dziwnie mi się to czytało. W ogóle dramat to nie jest gatunek, który czytuję na co dzień, a do tego zwyczajnie nie przepadam za rymami, jakimkolwiek ich rodzajem. Nie oceniam autora, co warto zaznaczyć, a jedynie jego twór, sam autor wydaje się mieć ciekawe poglądy, chociaż nie jestem pewna w którą stronę obecnie poszły, mam nadzieję, że nie nacjonalistyczne. Patriotyzm jest w porządku, cenię i szanuję twórców-patriotów, jednakże jako opozycjonistka, delikatnie mówiąc, obecnego rządu wiem, że poniekąd ten współczesny patriotyzm bywa rozumiany lekko opacznie, także przez tenże rząd. Nie rozumiem też przydomka Pana Puchalskiego -> dren kojarzy mi się z narkotykami, chociaż nie powinien, ale to pewnie po krótkiej drodze dren - szpital - strzykawka - narkotyki. W utworze są wspomniane narkotyki, ale płytko, nie ma się nawet do czego odnieść. Czytało mi się źle, stąd ocena. W ogóle nieobiektywna, o czym wspomniałam na początku, bo każdy dramat, każde rymy z góry są niemalże przegrane. Bohaterowie dosyć płytcy dla mnie, za mało o nich wiem, żeby coś o nich myśleć, sam utwór jest za krótki, żeby skłonić mnie do głębszej refleksji. Gdyby jednak autor napisał powieść na kanwie tegoż dramatu, z pewnością bym przeczytała. Nie spodobały mi się zarzuty dziewczyny jednego z bohaterów, że życie na kocią łapę jest złe, zostało praktycznie włożone do jednego worka z narkomanią i innym "złem" wedle autora. Okładka niezła, wydanie średnie, treść słaba. Chętnie zobaczę jak potoczy się dalsza kariera pana Mateusza, trochę mi zalatuje hip-hopem.