Urodzony pod znakiem Barana w 1949 roku. Ulubiony przedmiot w szkole - WF. Czynny i bierny wielbiciel sportu pod każdą postacią (dziś gra już tylko w badmintona, ale za to dwa razy w tygodniu). W radiu (Pr. III, Redakcja Muzyczna) od roku 1971 - z zamiłowania i z racji obciążeń rodzinnych. Pomysłodawca i współtwórca audycji słowno-muzycznych, takich jak: "Samouczek", "Lista przebojów dla oldboyów", "Nie tylko dla orłów" oraz "RadioMan" i "Radio Retro". Jego audycje czysto muzyczne to m.in.: "Baw się razem z nami" i "Katalog nagrań". Autor (pod pseudonimem Błażej Perkun) tekstów do piosenek. Sprawca "Trójki pod księżycem" i animator "Zapraszamy do reklamy", na niwie której był aktywnym działaczem. Dzieciom słuchającym radia znany jako Grzybolud i Odrażający Krab. Z natury kalamburzysta i kolekcjoner - płyty, filmy i książki (jego duma to zbiór literatury dziecięco-młodzieżowej z czasów przedwojennych. Od początku lat 90. XX w. współpracował z TVP2 ("Za chwilę dalszy ciąg programu" i "Komiczny Odcinek Cykliczny - KOC".http://www.wasowscy.com
Ci którzy tej książce dają słabe oceny mają do tego prawo ale według mnie albo jej nie czytali albo nie znają dorobku Starszych Panów. Ta książka to przede wszystkim genialny pomysł. Z jednej strony Państwo Wasowscy wcielają się w rolę Ojca (Jerzy Wasowski) i Wuja (Jeremi Przybora) a z drugiej już w swoich rolach dopowiadają ciekawe uwagi. Kopalnia wiedzy o poznaniu i współpracy oby Pana J. Dla mnie jest to tak napisane że obaj Panowie znów ożywają na kartach tej książki. Mam nadzieję że to nie jest ostatnie slowo Państwa W.
Monika i Grzegorz Wasowscy Kabaret Starszych Panów Życiorys nieautoryzowany, tym razem będzie trochę klimatu retro. Kabaret Starszych Panów Jerzego Wasowskiego i Jeremiego Przybory pamiętam z jego powtórek w telewizji i to bardziej piosenki, które przetrwały pokolenia niż skecze i żarty sytuacyjne. Na nie, nawet wtedy przy oglądanych powtórkach, byłam jeszcze za mała. Bardziej pamiętam natomiast Kabaret Olgi Lipińskiej, na którym jako małolata już się wychowywałam. I te dwa najbardziej zapadły mi w pamięci. Współczesne kabarety nie są już mi tak bliskie.
O Kabarecie Starszych Panów napisano już trochę. Ta książka jest jednak całkiem inna i żeby z góry jej nie odrzucić, jeśli ktoś poszukuje monografii dotyczącej Kabaretu, powinien wejść i zaakceptować jej konwencję. Nie jest to monografia ani też biografia jego twórców. To napisany w formie zabawnych dialogów dłuższy wywiad z zaproszonymi do stołu duchami Jerzego Wasowskiego i Jeremiego Przybory. Jak się spotkali? Jakie były początki ich współpracy notabene radiowej? Kto wpadł na pomysł programu telewizyjnego? Skąd czerpali pomysły? W rozmowach pomiędzy synem jednego z bohaterów i jego żoną a Starszymi Panami pojawiają się odpowiedzi na te i inne pytania.
Po tej książce pozostała mi duża chęć przeczytania trzech części Memuarów Jeremiego Przybory. I cieszę się, że istnieje Fundacja Wasowskich, która ma w opiece spuściznę Kabaretu a piosenki takie jak Tanie dranie, Rodzina ach rodzina i wiele innych przetrwają następne pokolenia.