Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mówi się, że nie należy oceniać książki po okładce, ale czy można ocenić ją po objętości? Cieniutka książka Weroniki Ceynowej „Skrzynia z uśpionym przeznaczeniem” ma zaledwie sto stron. Czy tyle wystarczy, by wzbudzić w czytelniku zachwyt, rozbudzić jego wyobraźnię i trzymać w napięciu do ostatniej strony? W przypadku tej książki i tak i nie. Spodziewałam się czegoś innego i ze względu na jej objętość przypominała mi bardziej opowiadanie niż książkę z gatunku fantastyka. Dwie kobiety. Dwie historie. Jeden kamień. Simona to młoda mężatka, która straciła dziecko. Jej mąż zamiast ją wspierać – odsuwa się od niej, sprawia wrażenie, jakby już kobiety nie kochał. Kobieta jednak nie zamierza się poddawać po traumatycznym doświadczeniu, próbuje wrócić do normalności. Wraca do szkoły jako nauczycielka historii i już pierwszego dnia czeka ją przypadkowe spotkanie z tajemniczym mężczyzną o dość niespotykanym imieniu Alfeusz. Jego pojawienie się nieźle namiesza w życiu Simony, kobieta nawet nie przypuszcza, jakie tajemnice odkryje. Córka Simony – Ala po śmierci matki dokonuje niezwykłego odkrycia. W jej szafie znajdzie pudełko pełne pamiętników, w których spisana została niezwykła historia Simony oraz Alfeusza. Dziewczynka odnajdzie nie tylko pamiętnik, zostanie także właścicielką kamienia o niezwykłej mocy. Ten kamień potrafi powstrzymać zarazę, która panuje w odległej od Ziemi krainie. Czy kamień będzie w stanie zaprowadzić ład i porządek? „Skrzynię z uśpionym przeznaczeniem” możemy podzielić na dwie części i to właśnie część pierwsza podobała mi się bardziej. Skupia się ona na Simonie, poznajemy jej historię, dowiadujemy się o jej zainteresowaniach – miłości do historii oraz poznajemy Alfeusza. Kobieta zapozna nas także z pewną bardzo ciekawą legendą opowiadającą o skrzyni, wiedźmie oraz dwóch braciach zakochanych w tej samej kobiecie. Czy Simona może mieć coś wspólnego z tą legendą? Wszystko wskazuje na to, że tak! Druga część zaczyna się w momencie śmierci Simony i moim zdaniem taka zmiana tematu i przerzucenie opowieści z jednej bohaterki na drugą, z matki na córkę odbyło się bardzo chaotycznie. Czegoś mi tu zabrakło, choćby zaznaczenia tego w książce. Historia Simony zakończyła się nagle i niestety, ale druga część wcale mi się nie spodobała. Są zwroty akcji, pojawią się także nowi bohaterowie i ma się wrażenie, że ta część jest emocjonalnie lżejsza, może dlatego, że bohaterami są młodzi ludzie. W pierwszej części istotna była skrzynia, tutaj zaś ogromną rolę odegra kamień. „Skrzynia z uśpionym przeznaczeniem” to idealna książka dla młodzieży. Odradzam sięgnięcie po nią osobom starszym, bo cała historia okaże się zbyt banalna. Książka jest debiutem autorki i to wyraźnie widać. Jest wiele niedopracowanych kwestii, język jest bardzo prosty, nie ma tutaj za wiele opisów i przeważają dialogi. Nie było tutaj dla mnie żadnego napięcia a cała historia, choć interesująca, pozostanie jedną z wielu historii, o których bardzo szybko zapomnę. Nie mogłam także utożsamić się z żadnym z bohaterem, dla mnie ta książka była po prostu za krótka. Moim zdaniem autorka mogła skupić się tylko na Simonie i rozbudować jej historię. Weronika Ceynowa stworzyła historię, w której bardzo ważne są wybory między uczuciami a obowiązkami. Obyczajowość i codzienność zostały połączone z elementami fantastycznymi, wpleciona została historia starożytnej Grecji. Książkę polecam czytelnikom młodszym, starsi mogą być zawiedzeni.