Cytat dnia
Oto, co milczenie robi z człowiekiem. Powoli zatruwa, wypełnia żyły jak toksyna, dusi ciebie i wszystkich wokół (...). Pali od środka jak ci...
Najnowsze artykuły
ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024
206
ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”
6
ArtykułyWyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała Łuczyńskiego2
Artykuły„Spy x Family Code: White“ – adaptacja mangi w kinach już od 26 kwietnia!2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LCNie powiem Clare Empson
Bardzo chciałam przeczytać “Nie powiem”, jednak gdzieś po drodze, nim po nią sięgnęłam mój zapał zmalał. Zasiadłam więc do czytania ze sceptycznym nastawieniem i ten sceptycyzm utrzymywał się przez kilka dobrych rozdziałów. Nagle coś pykło. Coraz bardziej byłam ciekawa, co to za tragedia doprowadziła do tego, że główna bohaterka zamknęła się w sobie, przestała mówić i komunikować się z otoczeniem? Czy moje przypuszczenie, które wyciągnęłam na samy początku, się sprawdzi? Im dalej czytałam, tym moje podejrzenia bardziej się potwierdzały. Bardzo chciałam się mylić… To takie smutne! Od wczoraj książka - losy bohaterów, zakończenie - cały czasie siedzi mi w głowie. To takie smutne! Książka dostarczyła mi sporą dawkę emocji. Nieraz była to irytacja, nie wszyscy bohaterzy przypadli mi do gustu… i te opisy? omg, jakie to było nudne niekiedy. Mimo dawki emocji nie uroniłam żadnej łzy, ale zwalam to jedynie na złe nastawienie. Wiem, że gdybym przeczytała tę powieść wcześniej, wtedy gdy tak bardzo chciała, to inaczej bym ją odebrała. Dobra książka i polecam ją Wam. Ja daje w pełni zasłużoną 6/10.Nie powiem Clare Empson15 lat. Tyle czasu minęło, od kiedy Catherine poznała smak swojej pierwszej, niezapomnianej miłości do Luciana. Choć wszystko wskazywało na to, że będą ze sobą już zawsze, idealnie dopełnieni jak dwie połówki jabłka, jedno wydarzenie przekreśla ich wspólne plany na przyszłość. Catherine ucieka bez słowa wyjaśnienia. Pomimo rozpaczy, z czasem zakłada swoją własną rodzinę. Żyje, ale wciąż jest jakby obok. W jej sercu płonie ogień, a wstyd nagromadzany latami, pali ją do żywego. Nie potrafi zapomnieć o Lucianie. Nie chce. Catherine jako czytelnicy poznajemy już 15 lat później. Ma męża i dwójkę dzieci. W wyniku wielkiej traumy przestała mówić 4 m-ce temu. Lekarze określają to mianem mutyzmu selektywnego. Towarzyszymy jej w wielu wspomnieniach, bowiem akcja podzielona jest na trzy etapy: teraźniejszość przeplata się ze wspomnieniami sprzed 15-stu lat i tymi sprzed 4-ech m-cy. Dzięki temu możemy dowiedzieć się, krok po kroku, co tak naprawdę się stało, tym bardziej, że akcję opowiadają naprzemiennie Catherine i Lucian. Poznajemy ich młodość, ich pierwsze doświadczenia seksualne i pierwszą głęboką miłość. A później jest już tylko strata. I rozpacz. I żal tak ogromny, że czytając o tym, sama czułam jakby to był mój ból. Pewnie w jakimś stopniu tak było, bo któż z nas nie pamięta bólu po stracie swojej miłości? No właśnie.. 😔 Ta książka jest tak przejmująco smutna, tak bardzo dojrzała i zmuszająca do refleksji, że czytając ją, nie sposób pozostać obojętnym. Choć z pozoru niewiele się tu dzieje, to ładunek emocjonalny jaki niesie ze sobą ta książka jest tak ogromny, że przygniecie Was bardziej, niż dynamicznie rozwijającą się akcja w dobrym thrillerze. Tak uważam. Mi ciężko się pozbierać i jest mi po prostu cholernie smutno. Mamy tu różny przekrój emocji: od radości po smutek, żal, wstyd, rozpacz i wielką tęsknotę. To historia o sile miłości (nie tylko kluczowych postaci),o znaczeniu przyjaźni, istocie wspierania się w trudnych chwilach, strachu przed samotnością, a przede wszystkim o potrzebie wybaczenia. Zwłaszcza samemu sobie. Piękna, wyjątkowo przejmująca. Polecam!Popularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
