Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Największym problemem, jaki miałam z tą książką, była forma rozmowy czy wywiadu - może tak jest taniej i szybciej? A wystarczyło tylko zadbać o logiczną ciągłość monograficznego artykułu, żeby całość znacznie zyskała na wartości. Chociaż rozmówcy starają się trzymać określonego tematu, nie unikają powtórzeń, na przykład do ciągle tych samych książek kulinarnych czy postnych tradycji. Bardzo tu pożądaną chronologiczną ciągłość zastępuje luźna, dygresyjna gawęda - więc na jednej stronie zahaczymy o średniowiecze i jednocześnie omówimy kuchnię wczesnego klasycyzmu. Szkoda, że książka straciła na wartości przez formę, bo sama treść jest ultra ciekawa! Oczywiście nie mogło zabraknąć kolejnej próby obalenia tych nieśmiertelnych mitów aromatycznych przypraw maskujących zapach nieświeżych produktów w kuchni do renesansu i oraz wszechobecności mięsa, to jasne. Ale poza tym "Kapłony i szczeżuje" w niezwykle interesujący sposób pokazują kuchnię i jedzenie jako symbole, jako elementy kultury, wyznaczniki statusu, konstrukcje budujące i podtrzymujące tożsamość, wreszcie jako zjawisko znacznie bardziej skomplikowane niż tylko jako coś, co ma tylko podtrzymywać przy życiu. Te smakołyki znajdziemy tylko wtedy, jeśli nie znudzi nas zdecydowanie przydługo początek. Jak słusznie zauważył tu jeden z czytelników, warto odpuścić sobie wstęp, w którym autorzy książki omawiają swoją prywatną historię fascynacji jedzeniem i kulinariami. Czy mogę poprosić o podobną publikację, ale nie w formie pogawędki?