Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo wartościowa książka i moje „gwiazdki” z oceny są formą docenienia szczerości wyznań bohatera, autentyczności, a po trosze doceniam wyznawany przez niego system wartości, którym próbował się w życiu kierować, być może czasem z różnym skutkiem, ale jednak... Nie przyjmuję do wiadomości, że Tomasz Hajto jest „kontrowersyjny”. Hajto jest szczery i uczciwy i z uwagą przysłuchuję się także jego komentarzom w Polsat Sport Premium przy okazji transmitowania meczy piłkarskich. Kontrowersyjni są raczej inni, manipulatorzy i śliskie typki w rodzaju pana Lewandowskiego z muchami w nosie, który swoją bezczelnością, zarozumialstwem i zadufaniem doprowadzał na przykład do zwalniania trenerów polskiej reprezentacji, którzy na to nie zasłużyli, jak choćby Czesław Michniewicz, czy Jerzy Brzęczek, o których zresztą w tej książce ani mru mru. Wywiad z panem Lewandowskim to typowa gadanina o niczym, człowieka, który z niewygodnych tematów wyślizguje się, a ponadto nic konstruktywnego nie ma do powiedzenia. Podzielam wiele ocen Tomasza Haity dotyczących zarówno dzisiejszych piłkarzy, PZPN, jak i nowej „poprawności politycznej” dziennikarzy i komentatorów piłkarskich, którzy zamiast pisać wprost i „jak jest”, spijają sobie z dzióbków, a najbardziej boją się urazić dumę pana Lewandowskiego, który jest najbardziej świętą krówką ze wszystkich świętych krówek. Świętokrówstwo i zakłamanie jest jedną z przyczyn zapaści w polskiej piłce, choć tych przyczyn jest o wiele więcej. Nikt się nimi nie zajmuje, a szkoda. A jak mowa o polskiej reprezentacji piłkarskiej, to muszę napisać parę zdań od siebie. Wbrew temu, co imputują swoim międoleniem poprawni politycznie dziennikarze o tym, że mamy zdolnych piłkarzy, uważam, że obecnie mamy beznadziejnych piłkarzy, tak mało zdolnych, że odważę się ich nazwać beztalenciami. Ci „najzdolniejsi”, młodzi, grzeją ławki rezerwowych w podrzędnych klubach europejskich, a jak wyjdą na boisko, to niczym szczególnym się nie wyróżniają. Są słabi technicznie, taktycznie, w większości także wydolnościowo oraz mentalnie. Mamy po prostu naprawdę bardzo słabych piłkarzy. Naszą największą gwiazdę, czyli pana Lewandowskiego oglądam co tydzień w składzie FC Barcelona i dostrzegam, że w tej drużynie jest on obecnie niemalże obcym ciałem. Mimo, że jest najlepszym polskim piłkarzem, to na tle prawdziwych piłkarzy grających w Hiszpanii widać w nim wszystkie wady naszego rodzimego futbolu. Piłka odbija się od niego, jak od pnia drzewa, ma problem z jej kontrolą, z celnością podań, a ponadto pan Lewandowski cechuje się na boisku lenistwem. Muszę także wspomnieć o tym, jak haniebnie potraktowano trenera Michniewicza. Skoro został trenerem reprezentacji, to dręczenie tego człowieka zapytaniami o telefony do „fryzjera” (domniemanego szefa mafii korupcyjnej w piłce) po 20 latach od tych telefonów, to szczyt chamstwa. (Co ciekawe przez 20 lat nie udało się tej afery osądzić, bo polska Nadzwyczajna Kasta jest nieudolna i żałosna, silna tylko wobec słabych, słaba wobec silnych). Michniewicz otrzymał reprezentację, w której nic nie działało, a poprzedni trener robił sobie jaja doprowadzając do konieczności grania baraży. Michniewicz wygrał baraże, pojechał na Mundial i tam wyszedł z grupy, czyli osiągnął cel, choć nie dane mu było na dobrą sprawę pracować z reprezentacją wcale. Po przyjeździe z Mundialu rozpoczęło się „polskie piekiełko”, czyli wypominanie Michniewiczowi telefonów do „fryzjera” sprzed 20 lat, zły pijar (że niby źle się wypowiada przed kamerami),itp., ale najbardziej idiotycznym argumentem był ten, w którym oskarżano Michniewicza o „styl gry reprezentacji”. Te wszystkie ponure i głupie moim zdaniem gamonie uważały, że mamy „na tyle dobrych piłkarzy”, żeby wygrywać „w lepszym stylu”. Mnie aż zatrzęsło i trzęsie mną ze złości do dzisiaj. Uważam wszystkie osoby twierdzące, że mamy dobrych piłkarzy, a na Mundialu graliśmy „w złym stylu” za piłkarskich idiotów. Jak potrzebujecie STYL, to idźcie sobie do sklepu gospodarczego, tam są STYLE do siekier, młotków i innych narzędzi. Polska ma beznadziejnych piłkarzy i to, że Michniewicz potrafił z nimi wyjść z grupy na Mundialu i utrzymać się w Lidze Narodów, to CUD i należało faceta ozłocić, a co najmniej dać mu spokój i pozwolić budować reprezentację Polski nadal. Obawiam się, że za zwolnieniem Michniewicza mógł stać największy wichrzyciel, pan Lewandowski, który wykazał się już wcześniej paskudnymi wypowiedziami, w tym doprowadził do podobnie bezsensownego zwolnienia trenera Brzęczka. Książkę powinien obowiązkowo przeczytać każdy fan piłkarski w Polsce. Polecam.