Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Olać wojnę, chodźmy się pieprzyć.

Wyobraźnia ma to do siebie, iż jest nieograniczona, potrafi płatać figle, ale i zdumiewać. Co znacznie ubarwia nasze ziemskie życie, bo czymże byłby intrygujący flirt bez abstrakcji...?

Rozmyślając, nagle odkryłem, ile tak naprawdę zawdzięczam ludziom, którzy towarzyszyli mi przez większość mojego życia. Byli moim natchnieniem, zbroją i przede wszystkim mogłem mieć pewność, iż nie pozwolą mi upaść.

Zatrzasnął za sobą drzwi i ruszył żwawym krokiem przed siebie, ponieważ nie chciał nikogo nagminnie ranić swoim stylem życia, w którym było coraz mniej miejsca na sentymenty, nostalgię i niezdecydowanie. W głębi serca czuł, że marnuje swoje istnienie na ten bezsensowny wyścig - acz wolał o tym nie myśleć, przynajmniej nie teraz.

– Ślicznie wyglądasz – powiedział Konstanty, tymczasem Samanta rzuciła mu gniewne spojrzenie.
– Jeszcze masz czelność odzywać się do mnie? – syknęła.
– Pląsasz niczym nimfa, ale zerkasz jak rozwścieczony byk.
– Nie trzeba było mi deptać po kopytach.
– Ja tylko za głośno oddychałem.
– Czasem i to wystarczy.