Nic Fields

Opis armii będącej "tymczasowym zbiorowiskiem mówiących różnymi językami najemników", z którymi Hannibal rzucił Rzym na kolana. Jak napisał Fields w swojej pracy, skromny Hannibal stawiał się za Aleksandrem Wielkim i Pyrrusem, ale pamiętajmy, że on miał pod swoimi rozkazami właśnie taką najemną zbieraninę żołnierzy, podczas gdy Aleksander Wielki ruszał na podbój świata ze świetnie funkcjonującą maszyną do zabijania, jaką była macedońska armia odziedziczona po ojcu. Wahałem się między 6 a 7 przyznając ocenę tej pracy. Ostatecznie zdecydowałem się na 7, ze względu na klimat i narrację książki, bo muszę przyznać że nie nudzi. Układ jest standardowy jak w serii "Warrior" wydawnictwa Ospery. Autor książki, były Royal Marines i doktor historii starożytnej podjął temat armii kartagińskiej, jakże ważnej organizacji bojowej biorąc pod uwagę dominację Kartaginy w basenie Morza Śródziemnego w okresie starożytnym. Dopiero ostateczne pokonanie tej potęgi było trampoliną dla Rzymu w walce o prymat w basenie Morza Śródziemnego. Okres na jakim skupia się Fields to czas rywalizacji Kartaginy z Rzymem, czyli kolejne wojny punickie 264-241 p.n.e., 218-201 p.n.e i 149-146 p.n.e. W książce mamy kalendarium wydarzeń tego okresu, opis ustroju politycznego Kartaginy, opis charakteru armii kartagińskiej, złożonej przecież głównie z najemników, bądź wojsk werbowanych z ludów podbitych/zależnych, opis wynagrodzenia i wyżywienia tej najemnej armii, jej wierności, uzbrojenia poszczególnych oddziałów najemnych (np. Celtów, Iberów, czy procarzy z Balearów). W pracy mamy więc sporo rzeczy ciekawych, ale bardzo dużo potraktowanych jednak ze względu na jej charakter skrótowo. Autor czasem dynamizuje treść przez opisy co czuł żołnierz w czasie zwarcia, jak mogło ono wyglądać, razem z nim zaglądamy w głąb umysłu wojownika tamtego czasu. Zrozumiałe jest, że ze względu na charakter tego wojska, złożonego z tak wielu ludów, nie sposób było wszystkiego potraktować z większą szczegółowością. Czasem brakowało mi opisu stosowanej taktyki, bardziej szczegółowych opisów bitew jak np. Krimissos, gdzie Timoleon z Koryntu pogrążył Święty Zastęp kartagiński, zupełny brak opisu floty, skrótowe potraktowanie tematu słoni i ich zastosowania w walce, ale nie można tego oczekiwać po takiej pracy, dlatego dałem ostatecznie 7/10. Myślę że warto się z nią zapoznać, szczególnie na początek, żeby później zgłębiać tematy wojen punickich. Dodatkowo szczególnie ciekawe są plansze barwne podejmujące elementy historii armii kartagińskiej i świetnie narysowane przez Steve`s Noona.