Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przykład bardzo, ale to bardzo złej literatury. Trochę czuję się skrępowana, jak mam wystawić taką słabą ocenę komuś, kto przecież żyje, oddycha, je, śpi, ale wtedy ostudza mnie myśl, że przecież ta osoba uznała, że jest na tyle dobra, że chce się wydać i na tyle dobra, że chętnie wystawi się na ocenę innych. To nie jest tomik, który do przeczytania dał mi kolega, to poeta, który zupełnie świadomie wydał swoją twórczość. Zatem jestem, Panie Sulikowski. Na początku mamy jakieś strumienie myśli, znaków interpunkcyjnych brak, to takie niby-wiersze, niby-przemyślenia, jakieś takie zagadki umysłu, nic ciekawego. Potem wiersze, również bardzo słabe, banalne, o niczym, bez czegokolwiek, co mogłoby czytelnika zainteresować. Nijakość level hard mogłabym znieść, ale tu jest bardzo źle level hard. Jestem już po lekturze drugiego tomiku wierszy (no, trzeba mieć odwagę) i jest jeszcze gorzej, tutaj przynajmniej nie było tylu częstochowskich rymów. Dramat.