Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po historii przedstawiającej początki pierwszego Robina przyszedł czas na Batgirl. Barbara Gordon w okresie publikacji tego komiksu (2003 r.) działała już jako Oracle, a Batgirl był ktoś inny, więc było to swego rodzaju przypomnienie dla czytelników. Barbara Gordon, córka komisarza Gordona, postanawia pójść w ślady ojca i zostać policjantką. Jednakże okazuje się, że nie może zrealizować swoich planów. Postanawia więc walczyć z przestępczością na własną rękę pod pseudonimem Batgirl. Geneza Batgirl zrobiła na mnie większe niż historie z udziałem Batmana czy Robina. W odróżnieniu od wspomnianych bohaterów Barbara nie ma do dyspozycji wielkiej fortuny czy kogoś zaufanego. Musi organizować wszystko sama ukrywając to przed swoim ojcem. Nie jest przy tym nieomylna i popełnia błędy. Inni bohaterowie wytykają jej wiek, doświadczenie czy płeć. Jednakże mimo to idzie na przód i nie daje się stłamsić, chociaż czasami też obrywa się ludziom, którzy na to nie zasłużyli. Głównym przeciwnikiem w komiksie jest Killer Moth. Nie jest on szaleńcem z Arkham czy wielkim gangsterem, ale nieudolnym łotrem, który stara się zostać „Anytbatmanem” tzn. chce chronić złoczyńców przed superbohaterem z Gotham. Z jednej strony można go traktować jako element komiczny, ale w pewnym momencie może być go autentycznie żal. Sytuacja jednak zmienia się kiedy nawiązuje współpracę z nieobliczalnym Firefly. Wtedy sytuacja robi się naprawdę niebezpieczna. Trochę jednak rozczarowało mnie ostatecznie starcie tych łotrów z Batgirl. Wydało mi się mało spektakularne. Za warstwę graficzną odpowiada tu Marcos Martin, znany z komiksu „Doctor Strange – Przysięga”. Jego rysunki są lekko kreskówkowe, a odpowiednia kompozycja kadrów nadaje dynamiki scenom akcji. Czasami jednak brakowało mi trochę szczegółów. Dodatkowa historia w tym tomie to „Bat-Girl” z „Batmana” v1 #139. Przedstawia on debiut Betty Kane, pierwszej Batgirl. Niestety nie jest o to zbyt ciekawa postać. Jest to niemal kopia Robina. Ciekawostką może być zaobserwowanie jak wówczas pisano superbohterki – teoretycznie silne i sprawne, ale tak naprawdę bardzo zależne od swoich męskich odpowiedników. Rysunki są bardzo proste i gdyby nie różne kostiumy, to postacie byłyby bardzo podobne do siebie. Bardzo polecam ten komiks, nawet osobom, który nie znały wcześniej Barbary Gordon jako Batgirl. Świetnie przedstawia początki tej postaci i dobrze uzupełnia cykl o genezie Batmana rozpoczęty „Rokiem pierwszym”.