Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Recenzja powieści to dużo prostsza sprawa, a co do tomiku poezji to już trudne zadanie, bo przecież każdy wiersz jest inny, inna historia, inne uczucia. W tej książce zdecydowanie znajduje to, czego nie wiedziałam nawet, że szukałam. Uczucia jakie wzbudza autor są przeróżne i wierzyć się nie chce, że w świecie dziś przepełnionym wirtualnością relacji i “czytaniem” obrazków czy zdjęć, jest ktoś kto ma odwagę przyznać się do swoich lęków i zadanych ran, nie oczekując nic w zamian, a dając czytelnikowi nadzieję, że nie jest samotny nawet w swoich ciemniejszych dniach. Z tej twórczości bije wielkim sercem bogactwo wrażliwości, a mam nieodparte wrażenie, że to dopiero gra wstępna Michała Kellena do kolejnych tomików. Tak więc...polecam ją Wam, a autorowi gratuluję debiutu książki okrytej piękną okładką i uzupełnioną ciekawymi rysunkami, co razem tworzy spójną całość. Wyjątkowo dobrą całość.