Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po pierwsze i najważniejsze, to ja się zastanawiam jakim cudem tego potworka w ogóle dopuszczono do druku, bo to wygląda jak jakiś pierwszy draft, a nie gotowa książka - na co drugiej stronie są błędy gramatyczne, językowe, stylistyczne (i tak, jestem w stanie wybaczyć tu i tam literówkę, ale tutaj czasami wręcz jest trudno pojąć sens niektórych zdań, co jest już w moich oczach absolutnie niedopuszczalne w przypadku produktu wypuczonego na rynek),a całość ogółem wygląda, jakby nigdy w życiu nie widział jej żaden edytor. Dorzucę też jeszcze, że sam język też jakby się pogorszył - przez 80% książki miałam wrażenie, iż czytam w kółko tą samą scenę. Myśli Eleny są jak zdarta płyta, która ciągle i ciągle powtarza to samo. Jak się tak nad tym zastanowić, to w sumie można lekką ręką wywalić większość tej powieści, zostawić ze 100 stron i nijak byśmy na tym nie stracili, bo akcja w tym tomie praktycznie cały czas stała w miejscu. Moonbreeze to dramaty, dramaty i DRAMATY. Nie przesadzam - Elena z całkiem w porządku postaci tutaj przeobraziła się w kogoś totalnie nie do zniesienia. Cały dotychczasowy character development wyrzucono do śmieci, a to co zostało to odpowiednik rozkapryszonej 5-latki, która wiecznie krzyczy, płacze, obraża się na wszystkich i wychodzi z pokoju trzaskając drzwiami. Absolutnie też nie podobało mi się użycie sceny z "wrażliwą treścią". Wyszło tanio i całkowicie nie na miejscu, bo nie służyło to niczemu innemu niż spowodowaniu jeszcze większej relationship dramy. Jedyne plusy jakie jestem w stanie znaleźć to fragmenty z perspektywy Blake'a - te się fajnie czytało, ale na nieszczęście nie ma ich za dużo oraz wytłumaczenie na czym polega ten sławetny dent - przeznaczona niektórym tajemnicza więź między jeźdźcem i smokiem. Autorka nieźle i logicznie z tego wybrnęła nie wpadając w sidła insta-love. W każdym razie do takiej frustracji jak Moonbreeze nie doprowadziła mnie chyba jeszcze żadna książka w życiu i na myśl, że ostatni tom serii jest napisany w podobnym stylu już boli mnie głowa (bo jak zaszłam tak daleko, to ją skończę). Nie wiem jak ja przez to przebrnę :(((