Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedno jest pewne - to podręcznik zupełnie inny niż wszystkie. Gdybym miała dziecko w wieku szkolnym, na pewno podsunęłabym mu go by sprowokować do myślenia, dociekania i weryfikowania prawdy. By rozbudzić ciekawość i, przede wszystkim, nieufność i wolę sprawdzania tego, co w szkole próbują pakować mu do głowy. Autor porusza wiele spraw, o których zwykłym autorom podręczników nawet nie przyszłoby na myśl pisać. Bo jakby to zrobili to pewnie nigdy nie byłyby one dopuszczone do programu nauczania, który od kilkudziesięciu lat wbija do głów raz ustalone bzdury, kreuje przeróżne, bynajmniej nie świetlane postacie na bohaterów narodowych, a wiele zagadnień po prostu zakłamuje, bo tak jest najwygodniej i najbezpieczniej. Radosław Patlewicz nie tylko rozprawia się z bzdurami o Wielkiej Lechii zamieszczanymi przez różnych oszołomów i pseudo historyków w Internecie, ale odbrązawia bezlitośnie cały szereg postaci z naszej trudnej historii, od których roją się nie tylko podręczniki, ale również nazwy ulic, różnych ośrodków i fundacji. Takich jak m. in. Hugo Kołłontaj, Wojciech Bogusławski, Jan Frycz Modrzewski i wielu innych znanych nam zazwyczaj tylko z jednej, tej chlubnej, strony. Ukazuje prawdziwe oblicze niektórych naszych królów i ich niepiękne rządy. Najciekawiej wg mnie opisane jest tu panowanie Sasów (zwłaszcza tej kanalii Augusta II) oraz, co uważam za bardzo ważne zważywszy na ciągle pokutujące zarówno w podręcznikach jak i różnych publikacjach (w tym czasopismach historycznych, niestety) mity, panowanie zdrajcy, łajdaka, głupca i rozpustnika a równocześnie człowieka, który zlikwidował Państwo Polskie - Stanisława Augusta Poniatowskiego. Za każdym razem, gdy słyszę jakim to był kulturalnym władcą i jak bardzo przysłużył się rozwojowi kraju na tej niwie - dosłownie wszystko się we mnie gotuje. W książce Patlewicza znajdujemy dokładne informacje jak to naprawdę wyglądało, łącznie z wyszczególnieniem sum jakie za swoje "zasługi" to rosyjskie pomiotło (w swojej korespondencji Katarzyna II nazywała go "kukłą woskową") dostało . Nie sposób opisać w jednej opinii wszystkich mitów, z którymi autor na kartach swojej książki się rozprawia. Do tych najciekawszych wg mnie należy również ukazanie prawdy o Reformacji oraz jak to z tymi tezami przybitymi do drzwi kościoła w Wittenberdze było (poczciwy mnich Luter protestujący przeciwko deprawacjom kościoła katolickiego to kompletne bajdy i warto o tym wiedzieć)oraz bardzo ciekawe aspekty wojen prowadzonych przez Polskę w XVII w (m. in. zmowa protestantów z wrogami),inne spojrzenie na, tak czczonego przez nas, Bolesława Chrobrego (ze szczególnym uwzględnieniem metod jakimi chrystianizował swoich poddanych) oraz obronę Jasnej Góry podczas "potopu" szwedzkiego. Opis obrzydliwej roli Anglii w doprowadzeniu do rozbiorów i upadku Rzeczypospolitej również dla wielu osób może być zupełną nowością. W książce jest również sporo informacji o ważnych wydarzeniach, które obecnie zupełnie pomijane są w innych podręcznikach (konfederacja dzikowska) oraz , nie wiadomo dlaczego kompletnie zapomnianych (Adam Tarło) lub specjalnie pomijanych (św. Andrzej Bobola) bohaterach. Pominąć nie mogę arcyciekawej kwestii, która również jest zawsze omijana, a ci którzy do niej nawiązują uważani są za oszołomów i wyznawców teorii spiskowych - roli lóż masońskich w polityce. Kiedyś skrzętnie ukrywane, dziś są widoczne coraz wyraźniej (sama, stojąc przed pięknym budynkiem w jednym z cudnych francuskich miast i gapiąc się na wyraźnie oznakowaną siedzibę jednej z nich - nie mogłam uwierzyć, że są tak bezczelni). Dobrze, że znalazł się historyk, który uznał, że trzeba ten temat obszernie (jak na objętość książki oczywiście) omówić. Nie zabrakło też kwestii żydowskiej... W zasadzie bardzo ogólny, jednak niewątpliwie świetny podręcznik - choć na pewno nie dla lewaków:) Z pewnością za to dla tych, dla których "tylko prawda jest ciekawa" a nie, królujące w obecnych czasach "cansel culture", różne politporawne bzdety.