Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zrzucanie bomb. Chaos. Tortury. Śmierć. Kiedy do ostrzałów powoli się przyzwyczajasz, a po niedługim czasie nawet nie drgniesz na ich ogłuszający dźwięk, bo stał się on Twoją “normalnością”. Ulice, które już nie przypominają pierwotnie pięknych terenów. Ferment i siejące zniszczenie widać gołym okiem. Ludzie bojący się wyjść na zewnątrz. Cierpienie czekające tuż za rogiem. To wszystko jest efektem konfliktu zbrojnego. Niesamowicie dosadnie przedstawiona relacja z Syrii. Janine di Giovanni wyrusza na niebezpieczną wyprawę. Tak naprawdę ryzykuję swoje własne życie, aby dać głos tym którzy w swoim kraju go nie mają. Niesamowity jest fakt, że mimo wojny wiele osób nie chcę uciekać z kraju. Chcą być na swojej własnej ziemi. Tu się wychowali i tu chcą żyć, mimo wszechobecnej śmierci, biedy i strachu. Autorka pokazuje nam trudy wojny, codzienność, która już dawno przedstawia tylko cienie szarości. Krótka książka, która zawiera naprawdę sporo wartościowej treści. Plusem tego reportażu jest to, że autorka nie zasypuję nas całą masą dat i wydarzeń w treści historii. I chwała jej za to. Czasami im więcej politycznych i społecznych przemian oraz zdarzeń tym ciężej czyta się taką lekturę. Tutaj wszystko zostało podane rzeczowo i można by powiedzieć skrótowo. Dzięki czemu przez całą książkę się płynie, mimo poruszanych niewyobrażalnie ciężkich historii. Skrupulatnie przedstawia relacje ofiar i to nie tylko z jeden strony konfliktu, ale z kilku.