Belgijski flamandzki prozaik i poeta, który pisał w języku niderlandzkim. Pisał powieści utrzymane w poetyce nazwanej przez siebie "magicznym realizmem", u podstaw którego leży świadomość świata podzielonego (według Platona i Massimo Bontempelliego) z możliwością odtworzenia jego pierwotnej jedności dzięki doznaniom estetycznym.
Był jednym z najwcześniejszych (razem z Hubertem Lampo) przedstawicieli realizmu magicznego, tworzących w języku niderlandzkim. Autor powieści surrealno-fantastycznej De trap van steen en wolken (1942, Schody z kamienia i obłoków) i tłumaczonej na kilkanaście języków Człowiek z ogoloną głową (De man die zijn haar kort liet knippen, 1947; pol. 1968).
Interesujący dramat z zaskakującym zakończeniem. Godefroid Fourmivelt zakochuje się platonicznie w uczennicy kończącej właśnie szkołę Euphrasie Veenman, którą nazywa w myślach Franne. Z powodu nieszczęśliwej miłości, której nie jest nawet w stanie jej wyznać, porzuca pracę w szkole i poddaje się depresji oraz nieustającym myślom o dziewczynie. Do przypadkowego spotkania między bohaterami dochodzi po upływie 10 lat. Książka podobna trochę do Pierwszej miłości Sandora Marai jeśli chodzi o tematykę. Odrobinę jak dla mnie zbyt długie monologi bohatera, reszta bez zarzutu.