Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z dzieciństwa pamiętam podobne bajki, bajeczki, baśnie – w których jakieś zwierzątko znajdowało miejsce do zamieszkania, po czym za chwilę ktoś nowy pukał do chatki, grzybka, rękawiczki, garnczka. Znaleziony przedmiot jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki rozciągał się, rósł do niebotycznych rozmiarów i był w stanie pomieścić całą grupę szukających schronienia. Podobnież jest i tutaj. „Szedł dziadek przez las, za dziadkiem biegł piesek. Aż tu nagle zgubił dziadek rękawiczkę”. Tak właśnie zaczyna się ta ukraińska bajka. Najpierw w rękawiczce zamieszkała myszka skrobi łapka. Następnie dołączyli do niej: żabka rechot uszka, zajączek długouszek, lisiczka siostrzyczka, wilczek szary brat, dziczysko ostroklisko, niedźwiedź włóczyłapa. Wyobraźcie sobie coś takiego: aż siedmioro lokatorów! I jeszcze zwróćcie uwagę na inną rzecz: lis, wilk, niedźwiedź żyją zgodnie razem zajączkiem, myszką, żabką. Nikt na nikogo nie poluje. Takie cudne rzeczy w tej bajeczce. Cała książka jest ucztą dla oczu. Dwójka autorów: Romana Romanyszyn i Andrij Lesiw – artyści ze Lwowa, zilustrowali książkę wykorzystując motyw dzierganej rękawiczki. Dzieci mogą obserwować, jak pięciopalczasta część garderoby jest stopniowo zasiedlana przez kolejnych przybyszów. Jednocześnie przybywa okienek na paluszkach. A gdy nadchodzi ciemna noc – rękawiczka zmienia barwę, a w okienkach lokatorów zapalają się światła. Fajnym pomysłem było rozrysowanie całego mieszkania z podziałem stref dla poszczególnych zwierzątek. Można też podglądnąć, co kto akurat robi. Żabka bierze prysznic, myszka włącza telewizor, zajączek delektuje się kawą (a może jednak herbatką?),dzik telefonuje, lisiczka się stroi. Ach, jak tu działa wyobraźnia. W każdym razie po lekturze tej książki już nigdy żadna rękawiczka, leżąca gdzieś w lesie, parku, na ulicy, nie będzie tylko zwykłą rękawiczką. Może ktoś w niej mieszka? Książka wielokrotnie nagradzana. W 2011 roku została ukraińską książką roku.