Poeta, dziennikarz, publicysta i działacz społeczny Był poetą nietuzinkowym i odległym od nachalnych mód literackich. Jego wiersze niosły w sobie światło i śpiew, pełne przesłań dobra i piękna. Niosły wartości - na przekór światu zaprzeczającemu wartościom i autorytetom, mamiącemu pozorem, błyskotką i zwyczajną tandetą. Pałosz miał ton własny, ton dobrze nastrojonego instrumentu, na którym dobrze gra się i radość, i zadumę, i smutek. Zarażony pasją ochrony przyrody przez wiele lat pracował też społecznie w opolskiej Lidze Ochrony Przyrody jako członek jej zarządu wojewódzkiego oraz Straży Ochrony Przyrody. Andrzej Pałosz był człowiekiem o lojalnej przyjaźni, mądrej, dobrej biesiady, nietuzinkowej uczynności i często zaskakującej bezinteresowności. Nigdy nikomu nie odmawiał pomocy. Jeszcze jako młody (lub już dojrzały wiekiem) wzruszającym szacunkiem i dbałością darzył ludzi starych, bezradnych i bezbronnych. Nie pozostawał obojętny wobec zła - nie milczał, kiedy należało mówić, ale też nie mówił, kiedy należało milczeć.
DYSKUSJE