Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Burza, burza, i już po burzy? Oby… Sierpniowy numer NF całkiem przypadł mi do gustu. Czemu? Już wyłuszczam. Opowiadania polskie. „Kraina piasku” Radka Raka – znów casus „Południka zerowego”? Nie cierpię Literatury (natomiast literaturę uwielbiam),a opko Radka Raka ma wszelkie jej cechy. Bo to niby realizm magiczny, niby groteska, niby opowiadanie drogi. Nic fajnego dla Starucha, bo i fantastyka mocno, mocno umowna. A jednak… A jednak czytało mi się nad podziw dobrze. Może nie zapamiętam tego tekstu na długo, ale miło było spotkać się z czymś nowym, innym, a nie trylionową wersją marnej fantasy. „Głos Słońca” Marii Magdaleny Lasik – w sumie niezłe, ale jakoś mam przesyt japońszczyzną (moja młodzież tylko mangi i anime, ileż można? brrr!). Jest klimat i… właściwie tyle z mojego punktu widzenia. Opowiadania zagraniczne. „Przewodnik wiedźmy po ucieczkach: praktyczne kompendium fantazji o portalach” Alix E. Harrow – czytało się całkiem dobrze, cieszą nawiązania do literatury, ale jednak coś mi tu fałszywie brzmiało. Po głębszym zastanowieniu już wiem co – książki niechciane to np. cykl o Narnii Lewisa. Dlaczego? Bo z Narnii dzieci wracają do naszego świata. Natomiast pani Harrow promuje eskapizm w czystej postaci – skoro jest ci tu źle, wybierz portal do fantastycznego świata i już! Cały ten paskudny świat zostawiasz za sobą! Znam parę takich portali i przejście przez nie z reguły nie kończy się dobrze (przedawkowanie, marskość wątroby itp.). Bo mnie się zawsze wydawało, że książki pomagają walczyć z demonami tego świata, a nie każą się im poddawać. „Golgota” Dave’a Hutchinsona – „albowiem cokolwiek uczyniliście jednemu z braci moich najmniejszych…”? Niebanalne, acz z pewnymi brakami. Kontakt i jakiś proboszcz Zadupia Górnego się za to bierze? Mimo niedużej objętości, moim zdaniem jednak do skrócenia. Ale to akurat był tekst „w moim stylu”. Proszę o takich więcej! „Zasmakować w świetle gwiazd” Johna R. Fultza - znowu kanibalizm? Znowu szokowanie dla szokowania, epatowanie potwornościami, bo nie stać pisarza na dobrą historię? Na szczęście nie – jest pewna historia, w miarę spójna, kanibalizm jest tu ważną częścią fabuły. To opko cierpi jednak na inną przypadłość – dziury logiczne poganiane dziurami logicznymi. Teza, że lecąc na inne planety, co kosztuje pewnie zylion pieniędzy, oszczędzamy złoty pięćdziesiąt na żarciu i środkach przeciwbólowych, to dyskwalifikująca autora wtopa. Pomysł, ze trzeba zapasy pożerać „na żywca”, skoro obok jest idealna zamrażarka (śluza powietrzna) – kolejna. Zdaje mi się, że możliwość wybudzania, ale już nie usypiania to kolejny błąd, ale niech już będzie. Natomiast zakończenie też skopane: spotkała gościa kara za grzechy? A dla mnie najciekawsze byłoby właśnie, gdyby kolonię uratował! Czy zostałby bohaterem, czy skazańcem? Plus za nawiązanie do Pelopsa oraz Goi. „Kontakt” Iny Goldin – hm, czy tu nie pobrzmiewa „Babel-17” Delany’ego? Pewnie tak, ale czyta się nieźle, choć szału wielkiego nie ma. Ot, solidne opowiadanie SF, jakich ostatnimi czasy niestety mało w NF. Jak widać, właściwie bardziej ganię niż chwalę. Czemu mi się jednak numer tak spodobał? Bo każdy tekst zmusił mnie do zastanowienia, pogłówkowania. A to mam za największą zaletę literatury SF – zmusza do myślenia. I jeszcze o publicystyce: interesujący tekst o roli producenta filmowego, dwa niezłe wywiady, coś o serialu, którego chyba nie będę miał czasu zobaczyć. Orbitowski przypomniał mi o kilku niezłych filmach i kilku gorszych, widoczny brak Kołodziejczaka. Oświadczenia Redakcji nie skomentuję (no, może tylko tak, że miss Fedyk jest murowaną kandydatką do IgNobla z dziedziny literatury; oraz że idealnie pasują do niej słowa doktora Sztrosmajera, o ile ktoś pamięta). Ponownie zwrócę uwagę na świetny wstępniak Naczelnego!