Cesarstwo potępionych

To była bardzo dobra, złożona i wciągająca historia. Czekam z niecierpliwością na kolejną część, a to to zdecydowanie na był Kristoff w świetnym wydaniu!

To była bardzo dobra, złożona i wciągająca historia. Czekam z niecierpliwością na kolejną część, a to to zdecydowanie na był Kristoff w świetnym wydaniu!

Dalsze mroczne losy z ciętym żartem i nietuzinkowym językiem😊 Jak tu nie uwielbiać tak wspaniałej opowieści? Bohaterowie z "jajami" ,co do jednego. Świat boski, świetnie opisany, tak że można poczuć się jego cząstką.Nic dodać nic ująć. Teraz tylko z nabożną cierpliwością, czekać na zakończenie😊

Dalsze mroczne losy z ciętym żartem i nietuzinkowym językiem😊 Jak tu nie uwielbiać tak wspaniałej opowieści? Bohaterowie z "jajami" ,co do jednego. Świat boski, świetnie opisany, tak że można poczuć się jego cząstką.Nic dodać nic ująć. Teraz tylko z nabożną cierpliwością, czekać na zakończenie😊

Niesamowita przygoda, po ponad roku czekania! Jestem zachwycony każdym elementem tej powieści. Akcja nie pozwala się oderwać i wciąga jak czarna dziura. Najgorzej że teraz znów trzeba czekać!

Niesamowita przygoda, po ponad roku czekania! Jestem zachwycony każdym elementem tej powieści. Akcja nie pozwala się oderwać i wciąga jak czarna dziura. Najgorzej że teraz znów trzeba czekać!

Pochłonęłam tą księgę nawet nie wiem kiedy, jak już się zacznię to się przepada w tym świecie wampirów, brutalności, ciemności i wiecznej walki. To co Kristoff nam tu zafundował jest po prostu niespotykane. Książka trzyma poziom, ciężko mi porównać ale uważam, ze jest tak samo dobra jak pierwsza część.

Pochłonęłam tą księgę nawet nie wiem kiedy, jak już się zacznię to się przepada w tym świecie wampirów, brutalności, ciemności i wiecznej walki. To co Kristoff nam tu zafundował jest po prostu niespotykane. Książka trzyma poziom, ciężko mi porównać ale uważam, ze jest tak samo dobra jak pierwsza część.

Tak lubię tą serię, że nie potrafię być obiektywna ;)

Tak lubię tą serię, że nie potrafię być obiektywna ;)

„Kiedy widzicie, że zbliża się koniec, kiedy sięgnięcie wzrokiem poza całą te fanfaronadę, całe to nadęte pierdolenie, „azaliż” i „zaiste”, w tej ostatniej chwili wszyscy błagacie, jak dzieci kurwa. I zdychacie, jak pierdolone psy.” 🖤 Absolutnie nieodkładalna, brudna i brzydka. Bezlitosna i bezserdeczna. Jeszcze jeden łyk, tudzież tom, a będę całkowicie bezwolna. Uwielbiam

„Kiedy widzicie, że zbliża się koniec, kiedy sięgnięcie wzrokiem poza całą te fanfaronadę, całe to nadęte pierdolenie, „azaliż” i „zaiste”, w tej ostatniej chwili wszyscy błagacie, jak dzieci kurwa. I zdychacie, jak pierdolone psy.” 🖤 Absolutnie nieodkładalna, brudna i brzydka. Bezlitosna i bezserdeczna. Jeszcze jeden łyk, tudzież tom, a będę całkowicie bezwolna. Uwielbiam

Wreszcie, po kilku latach oczekiwania, wracamy do ponurego świata, w którym słoneczny blask zasłoniła ciemność, a z mroku wypełzły krwiożercze bestie, zaczynając swoje bezwzględne rządy. Czas na kontynuację opowieści Gabriela – ostatniego wojownika z Srebrnego Zakonu, który trzymany w lochach posiadłości wampirzej cesarzowej, przedstawi dalsze losy bohaterów, próbujących wszelkimi sposobami, odnaleźć sposób na uratowanie świata żywych istot. Zapraszam na bezspoilerowe podsumowanie.

W kilku aspektach, nie zmieniło się wiele w drugim tomie. Historia nadal ocieka krwią, brudem, jest naszprycowana wyszukanymi wulgaryzmami i scenami tak okrutnymi, że można poczuć ucisk w piersi. Z drugiej strony: niezmiennie jest pełna emocji, pięknych opisów i epickich zwrotów akcji. Duszny klimat robi piorunujące wrażenie. Niektóre sceny przyprawiają o mdłości, a inne o szybsze bicie serca. Dialogi bywają zabawne i nieco przesadzone w swoich próbach rozśmieszenia czytelnika (Bartek, pozdrawiam). Natomiast sceny erotyczne (i tutaj będę się powtarzać),mimo, że są mocne, dosadne i szczegółowe, utwierdzają mnie w przekonaniu, że mogę je podsumować jako najlepsze opisy zbliżeń, jakie kiedykolwiek spotkałam w fantastyce.

Zauważalną różnicą, w porównaniu do „jedynki”, jest brak skoków w czasie w opowieści Gabriela, co zdecydowanie ułatwia odbiór. Naszykowana narracyjna niespodzianka również nie zaburza rytmu i idealnie wpasowuje się w całość. Wzruszyły mnie przede wszystkim motywy związane z miłością rodzicielską, tęsknotą za ukochanymi osobami i wiarą, że silne uczucie może pokonać nawet najgęstszy mrok. Wbrew pozorom, jest to lekka lektura. Mroczna, posępna, krwawa, ale napisana przystępnym językiem. Bezsprzecznie, jest skierowana do dorosłych czytelników i niekoniecznie do takich, którzy mają wrażliwe żołądki.

Czuję delikatny niedosyt związany z zakończeniem. Czyżby spektakularne pomysły się wyczerpały? Nie otrzymałam również odpowiedzi na ważne, wyczekiwane pytanie i jak się okazało, rozwiązanie tej zagadki zostało przesunięte na kolejny tom. A będziemy pewnie czekać kilka lat. To nie napawa optymizmem. Na mojej półce kurzy się wcześniejsza trylogia autora – Nibynoc, więc może w ten sposób spróbuję zatrzeć ten posmak zawodu. Nie zmienia to jednak faktu, że z czystym sumieniem plasuję Wampirze Cesarstwo i jego kontynuację wśród najciekawszych książek o wampirach, a Gabriel de Leon pozostaje nienaruszonym liderem w rankingu moich ulubionych postaci.

Wreszcie, po kilku latach oczekiwania, wracamy do ponurego świata, w którym słoneczny blask zasłoniła ciemność, a z mroku wypełzły krwiożercze bestie, zaczynając swoje bezwzględne rządy. Czas na kontynuację opowieści Gabriela – ostatniego wojownika z Srebrnego Zakonu, który trzymany w lochach posiadłości wampirzej cesarzowej, przedstawi dalsze losy bohaterów, próbujących...

Druga część trochę gorsza. Autor zwiększył objętość książki opisami sex-u, które nic nie wnoszą właściwie a tylko marnują efekt jego bólu po stracie żony. Poza tym czekam na część trzecią, gdyż druga część i tak pomimo pewnych minusów w porównaniu do pierwszej części wybija się mocno ponad inne książki.

Druga część trochę gorsza. Autor zwiększył objętość książki opisami sex-u, które nic nie wnoszą właściwie a tylko marnują efekt jego bólu po stracie żony. Poza tym czekam na część trzecią, gdyż druga część i tak pomimo pewnych minusów w porównaniu do pierwszej części wybija się mocno ponad inne książki.

Gabriel ocalił Dior i wyrusza na poszukiwanie prawdy na temat Graala. Równie dobre jak cześć pierwsza.

Gabriel ocalił Dior i wyrusza na poszukiwanie prawdy na temat Graala. Równie dobre jak cześć pierwsza.

Mam i ja. Kawał solidnej, brutalnej, mrocznej fantastyki z wampirami, których oczekiwałam. Nie jest idealnie, nie jest pięknie, ale jest bardzo dobrze. A może i nawet ciut lepiej.
Zdecydowanie, to pozycja godna przeczytania przez każdego, kto szuka nieco krwistości, mroczności, rozdarcia serduszka i... śmiechu!
BAM!
Po bezpojlerową opinię zapraszam do siebie :)
https://kaginbooks.blogspot.com/2024/05/312024-251-jay-kristoff-cesarstwo.html

Mam i ja. Kawał solidnej, brutalnej, mrocznej fantastyki z wampirami, których oczekiwałam. Nie jest idealnie, nie jest pięknie, ale jest bardzo dobrze. A może i nawet ciut lepiej.
Zdecydowanie, to pozycja godna przeczytania przez każdego, kto szuka nieco krwistości, mroczności, rozdarcia serduszka i... śmiechu!
BAM!
Po bezpojlerową opinię zapraszam do siebie...