Trylogia Gniewu

Całkiem średnia.

Całkiem średnia.

Zbiór opowiadań dobrze reprezentujących gatunek.

Zbiór opowiadań dobrze reprezentujących gatunek.

Spodobało mi się tylko opowiadanie PIES,
reszta była dla mnie abstrakcyjna.

Spodobało mi się tylko opowiadanie PIES,
reszta była dla mnie abstrakcyjna.

„Wybrał punkt pośrodku głowy grubego i nie wahając się ani chwili, przystawił wibrujące wiertło do czoła faceta. Usłyszał tylko jakieś jęki i sapanie. Gdy metal zaczął przebijać skórę i czaszkę, oczy mężczyzny wywróciły się, ukazując białka. Krew siknęła cienką strużką na twarz Karla, oślepiając go, ale to wywołało tylko jego rechot. Nie przestawał. Cisnął w głąb czaszki, pokonując opór kości. Poczuł obrzydliwy smród i pomyślał, że grubemu musiały puścić zwieracze.”

„W środku, w pozycji embrionalnej leżał mężczyzna, a właściwie to, co z niego zostało, wyschnięta skóra i kości. Miał ten nieludzki wyraz twarzy, na której malował się strach i cierpienie. Do mumii przytwierdzone były dwie cienkie rurki prowadzące do kadzi”

„Byli ohydni i potwornie śmierdzieli. Przypominali trędowatych, ich ciała były powykręcane i obrzydliwe. Niektórzy zachowali jeszcze resztki skóry, inni byli już tylko kościotrupami. […] czuła bijące od nich zło. Zło, które rosło w siłę latami, jeśli nie całymi wiekami.”

Spoglądając na omawiany dziś projekt, nasuwa mi się w głowie jedno stwierdzenie. Do pierwszej gwiazdy został jeszcze moment, lecz fani polskiego horroru ekstremalnego już rozpakowali swój nieoczekiwany przedmiot. Kilka lat próśb i pytań w stronę Tomka Czarnego, sprawiło by ten w najmniej oczekiwanym momencie zaskoczył nas fizycznym wydaniem swojego debiutu z 2013 roku.

Dziesięć lat temu, polska groza stała w zupełnie innym miejscu (nie żeby teraz była jakoś rozchwytywana),więc zakładam że wielu z Was mogło nie mieć pojęcia o istnieniu „Trylogii gniewu”. W tym okresie wychodziło sporo zapomnianych po latach pozycji, trylogia nie miała swojej papierowej wersji, a dodatkowo nie istniało instagramowe grono wzajemnej adoracji.

Prezentowany tu zbiorek to gratka dla wszystkich, którzy kochają krótką formę autorstwa Czarnego, i którzy miło wspominają jego wczesne teksty z szeregu kolejnych projektów i antologii („Gorefikacje”, magazyn „Histeria”, „31.10”, magazyn „Horror masakra”, „Krwawnik”, „Oblicza grozy” „11 grzechów głownych” ). Tomek przez lata dał się poznać jako autor, który ma na siebie niecodzienne pomysły i jednocześnie bezkompromisowy facet, który nie boi się przesuwać granicy ekstremy.

Powyższe wydanie, to pierwotna trylogia składająca się na trzy teksty oraz dwa bonusy od autora. Czytelnik łaknący ekstremy i swoistego powrotu do przeszłości, spotka się z główną trójcą, czyli „Wierceniem”, „Psem” i „Ingerencją” oraz wspomnianym materiałem dodatkowym pod postacią lekko wydłużonej "Ingerencji" i historii pt. "Zguba".

Z racji na niewielkie gabaryty zbioru, poniżej pozwolę sobie na krótkie omówienie każdego z opowiadań.

Pierwszym uderzeniem gniewu, jest wspomniane wyżej "Wiercenie". To historia z pozoru zwykłego człowieka, szaraka jak my, który miał serdecznie dość sąsiada i jego tytułowej czynności. Ubrana w dosadne opisy i tak samo krwawa, jest idealnym odbiciem naszych myśli, podczas każdego kolejnego remontu za ścianą.

Kolejny tekst to kontrowersyjna historia, która swoją brutalnością odrzuci bardziej wrażliwych czytelników. Autor siegając po polaryzujący społeczeństwo temat przemocy wobec psów, wprowadza nas w historię pełną emocji, sprawiedliwości, ale i bezinteresownej miłości, która czasem może ranić.

Zwieńczeniem trylogii, jest "Ingerencja". Tytułowe słowo dobrze oddaje całość, ponieważ to właśnie w powyższym opowiadaniu dochodzi do pewnego wmieszania się w niecodzienną sytuację. Czytając będziecie świadkami jak narrator, który chciał tylko odpocząć i dobrze przypalić, trafił wprost w szokującą sekwencję zdarzeń.

Pierwszym z bonusów, jest lekko zmodyfikowana wersja "Ingerencji". Autor postanowił pociągnąć temat dalej i prostym acz spektakularnym zabiegiem w jednej chwili zmienił slasher w opowiadanie rodem z uniwersum "The thing".

Zakończeniem zbioru okazała się "Zguba". Jak przyznaje sam autor, było to opowiadanie wysłane bezpośrednio na stronę Horror Online, jednak nie wiem, czy ostatecznie tam trafiło. W dość emocjonującej historii, Czarny kreśli przed nami wizję samotnej matki, która z całych sił stara się odnaleźć zaginioną kilka dni wcześniej córkę. Jak możecie łatwo wywnioskować, szybko okaże się, że aby odnaleźć swoją Claire, narratorka będzie musiała wstąpić do podziemi wprost w wycinek koszmaru.

O ile w przypadku solowych powieści mam pewne zastrzeżenia, tak tu nie mam do czego się doczepić. Krótka forma i duety to elememty, w których autor się odnajduje i trzyma ścisły poziom.

Gorąco polecam. Powyższa publikacja to przyjemność na dwie godziny, w sam raz na oderwanie od codziennej egzystencji.

„Wybrał punkt pośrodku głowy grubego i nie wahając się ani chwili, przystawił wibrujące wiertło do czoła faceta. Usłyszał tylko jakieś jęki i sapanie. Gdy metal zaczął przebijać skórę i czaszkę, oczy mężczyzny wywróciły się, ukazując białka. Krew siknęła cienką strużką na twarz Karla, oślepiając go, ale to wywołało tylko jego rechot. Nie przestawał. Cisnął w głąb czaszki,...