Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Ałtorka" jak zwykle nie zawodzi! Tęskniłam za tym uniwersum i nie zawiodłam się. Jestem skłonna stwierdzić, że to najlepsza część, choć trochę mi brakowało Wrocławia w tle. Najgorsze w czytaniu Marty Kisiel jest to, że po niej to już tylko można Vonneguta łyknąć, żeby nie czuć rozczarowania językiem ;)

"Ałtorka" jak zwykle nie zawodzi! Tęskniłam za tym uniwersum i nie zawiodłam się. Jestem skłonna stwierdzić, że to najlepsza część, choć trochę mi brakowało Wrocławia w tle. Najgorsze w czytaniu Marty Kisiel jest to, że po niej to już tylko można Vonneguta łyknąć, żeby nie czuć rozczarowania językiem ;)

Całe mnóstwo tu specyficznego, barwnego języka "ałtorki", urocze rozwinięcie postaci znanych z "Dożywocia" i "Siły Niższej" :) Widzę tu również inspirację Gaimanem (a konkretnie baaardzo subtelny klimat z Koraliny tuż przed zakończeniem). Po co dodawać więcej, warto sięgnąć po tę pozycję, niekoniecznie będąc dzieckiem :D

Całe mnóstwo tu specyficznego, barwnego języka "ałtorki", urocze rozwinięcie postaci znanych z "Dożywocia" i "Siły Niższej" :) Widzę tu również inspirację Gaimanem (a konkretnie baaardzo subtelny klimat z Koraliny tuż przed zakończeniem). Po co dodawać więcej, warto sięgnąć po tę pozycję, niekoniecznie będąc dzieckiem :D

Kwiecisty język Marty Kisiel przemawia do mnie w 100%. To jest skandal, tak nie można zostawiać czytelnika. Chcę natychmiast rozwinięcie!

Kwiecisty język Marty Kisiel przemawia do mnie w 100%. To jest skandal, tak nie można zostawiać czytelnika. Chcę natychmiast rozwinięcie!