Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zacznę od krytyki. Drobniutka dziewczyna, drobniutka dziewczyna, młodszy aspirant, drobniutka dziewczyna, młodszy aspirant... Ratunku! Liczba powtórzeń tych samych fraz jest irytująca i utrudnia skupienie się na książce. Miałam wrażenie, że jeśli jeszcze raz przeczytam, że Jaśmina jest drobniutką dziewczyną, a Podgórski młodszym aspirantem, rzucę tabletem o ścianę (czytałam e-booka).

Jednak daję siedem gwiazdek, bo książka wciąga jak chodzenie po bagnach. Anglojęzyczni maja na to określenie "page turner" - książka, którą trudno odłożyć, bo trzeba się koniecznie dowiedzieć, co będzie dalej. Jeszcze tylko jedna strona, jeszcze tylko jeden rozdział, bo przecież rano trzeba wstać do pracy - i ani się obejrzymy, a przeczytaliśmy do końca, a za oknem świta :)

Tak, jak w poprzednich częściach - skomplikowana intryga, pozory mylą i nigdy do końca nie wiadomo, czy ktoś jest taki zły bądź taki niewinny jak się wydaje. Nie udało mi się odgadnąć, kto jest mordercą - stawiałam na kogoś zupełnie innego. Podobnie było w poprzednich częściach cyklu. Trochę brakowało mi Klementyny Kopp, ale czasem trzeba dać jej odpocząć :)

Zacznę od krytyki. Drobniutka dziewczyna, drobniutka dziewczyna, młodszy aspirant, drobniutka dziewczyna, młodszy aspirant... Ratunku! Liczba powtórzeń tych samych fraz jest irytująca i utrudnia skupienie się na książce. Miałam wrażenie, że jeśli jeszcze raz przeczytam, że Jaśmina jest drobniutką dziewczyną, a Podgórski młodszym aspirantem, rzucę tabletem o ścianę (czytałam...

Mnóstwo bredni sprzecznych z wiedzą naukową. Ciągle przewijający się i kompletnie absurdalny pogląd "Tylko naturalne jest dobre i zdrowe, bo jest naturalne". I ten irytujący styl zwracania się do czytelnika - nie znoszę, gdy ktoś na mnie pokrzykuje. Nie przeczytałam do końca, nie dałam rady.

Mnóstwo bredni sprzecznych z wiedzą naukową. Ciągle przewijający się i kompletnie absurdalny pogląd "Tylko naturalne jest dobre i zdrowe, bo jest naturalne". I ten irytujący styl zwracania się do czytelnika - nie znoszę, gdy ktoś na mnie pokrzykuje. Nie przeczytałam do końca, nie dałam rady.

Mimo pewnych drobiazgów, które mi przeszkadzały, ta książka wgniotła mnie w fotel. Zarwałam noc, bo nie mogłam wyłączyć audiobooka :)

Polubiłam Miniera za cykl o Martinie Servazie. Byłam więc ciekawa wszystkiego, co jeszcze napisze. Trochę się rozczarowałam, gdy się zorientowałam, że główni bohaterowie to grupa nastolatków - obawiałam się, że będę miała trudności ze zrozumieniem ich sposobu myślenia i identyfikowaniem się z nimi. Jednak w trakcie czytania stwierdziłam, że wcale mi ta różnica pokoleń nie przeszkadza. Początek nieco się dłuży, ale wytrwałam - i nie żałuję.

Autorowi udało się stworzyć zwrot akcji, który mnie zaskoczył :) Owszem, coś podobnego już było w paru innych filmach i książkach, ale tu akcja została poprowadzona na tyle umiejętnie, że długo nic nie podejrzewałam (dużo lepiej niż robi to Gillian Flynn w "Zaginionej dziewczynie", ale... stop, nic więcej nie mogę zdradzić). Zwróciłam też uwagę na pewien chytry zabieg - autor testuje czujność czytelnika i jego pamięć do drobiazgów. Gdy porównamy pewien szczegół z poczatku książki z tym, co mówi jeden z bohaterów w jej dalszej części, zorientujemy się, że coś nie gra ;) Dlatego różne pozornie nieistotne szczegóły i wstawki okazują się mieć głębszy sens jako część całej układanki.

Zdecydowanie polecam.

Mimo pewnych drobiazgów, które mi przeszkadzały, ta książka wgniotła mnie w fotel. Zarwałam noc, bo nie mogłam wyłączyć audiobooka :)

Polubiłam Miniera za cykl o Martinie Servazie. Byłam więc ciekawa wszystkiego, co jeszcze napisze. Trochę się rozczarowałam, gdy się zorientowałam, że główni bohaterowie to grupa nastolatków - obawiałam się, że będę miała trudności ze...