Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Nie da się przejść przez życie, unikając podejmowania decyzji. Prędzej czy później zostaniemy zmuszeni do deklaracji, do opowiedzenia się po czyjejś stronie, do wyboru partnera czy pracy. Jednak dla tych, którzy się boją, mam dobrą wiadomość: nawet potencjalnie zła decyzja może być początkiem czegoś naprawdę dobrego.
Ewa, którą zdążyliśmy już poznać w „Singielce w Londynie”, świetnie sobie radzi. Nie ośmiesza się przy każdej okazji, opanowuje język angielski, nie ma na co narzekać w pracy. Do tego Zosia wraz ze swoim chłopakiem, Pawłem, są naprawdę świetnymi przyjaciółmi, którzy w ogień by za nią skoczyli. Wreszcie Ewie zaczyna układać się także w życiu miłosnym. Olivier, chodzący ideał, dba o nią jak o księżniczkę i sprawia, że czuje się wyjątkowo. A jednak… Los nie może dopuścić, aby wszystko układało się zawsze pomyślnie. Nagle okazuje się, że Olivier nie jest wcale taki idealny, a praca Ewy może dostarczyć jej jeszcze wielu stresów… Czy kobieta poradzi sobie z przeciwnościami i dokona dobrych, choć trudnych wyborów?
Już „Singielka w Londynie” całkowicie skradła moje serce, a Ewa z wdziękiem wpadająca w kolejne tarapaty wydała mi się pisarskim majstersztykiem. Po prostu klasyka gatunku komedii romantycznej. Sądziłam, że teraz może być tylko lepiej. I nie przeliczyłam się.
[…]"

www.madrepisanie.pl

"Nie da się przejść przez życie, unikając podejmowania decyzji. Prędzej czy później zostaniemy zmuszeni do deklaracji, do opowiedzenia się po czyjejś stronie, do wyboru partnera czy pracy. Jednak dla tych, którzy się boją, mam dobrą wiadomość: nawet potencjalnie zła decyzja może być początkiem czegoś naprawdę dobrego.
Ewa, którą zdążyliśmy już poznać w „Singielce w...

"Ileż razy dziennie czytamy w mediach o różnego rodzaju przestępstwach – kradzieżach, rozbojach, morderstwach? Widzimy też, że policja w wielu przypadkach jest kompletnie bezradna i aż chcemy sami zebrać niezbędny ekwipunek i rozpocząć prywatne śledztwo. „Może sprawiedliwości wreszcie stałoby się zadość” mruczymy pod nosem, odkładając gazetę/smartfona i wracając do swoich zajęć. Po kilkunastu minutach już nie pamiętamy, o jakiej zbrodni czytaliśmy. A teraz zastanówmy się, co by było, gdyby… gdybyśmy jednak podjęli się prowadzenia tego amatorskiego śledztwa. Gotowi? A teraz dodajmy do tego szczyptę… no, dobrze… wiadro humoru i rozpocznijmy fantastyczną przygodę!
Wioletka Koperek to energiczna trzydziestolatka, która uwielbia wszelkie diety oraz twórczość Agathy Christie. Nie ma jednej stałej pracy. Właściwie to imała się już chyba każdego możliwego zajęcia, kolekcjonując doświadczenia i nowe umiejętności. Marzy o tym, aby choć przez chwilę poczuć się niczym prawdziwy detektyw. Wreszcie nadarza się idealna okazja: dziewczyna jest świadkiem przestępstwa w fabryce Słodziutka Babeczka! Rozpoczyna własne, lekko nieprofesjonalne dochodzenie, ale nawet nie przypuszcza, że za rogiem czai się kolejna zagadka. I tym razem to już nie będą przelewki…
„Wioletka na tropie zbrodni” to druga powieść Katarzyny Gurnard. Wcześniej wydała (również nakładem wydawnictwa „Lira”) inną komedię kryminalną, „Panią Henrykę i morderstwo w pensjonacie”. Na co dzień mieszka w Łodzi, które to miasto uczyniła miejscem akcji swojej najnowszej książki. Dzięki temu, że autorka doskonale zna przestrzeń, w której porusza się również Wioletka, fabuła jest bardziej jasna i zrozumiała; nawet czytelnik, który nigdy nie odwiedził Łodzi, jest w stanie bez problemu wszystko sobie wyobrazić. I to jedna z niewątpliwych zalet twórczości Katarzyny Gurnard.
[…]"

www.madrepisanie.pl

"Ileż razy dziennie czytamy w mediach o różnego rodzaju przestępstwach – kradzieżach, rozbojach, morderstwach? Widzimy też, że policja w wielu przypadkach jest kompletnie bezradna i aż chcemy sami zebrać niezbędny ekwipunek i rozpocząć prywatne śledztwo. „Może sprawiedliwości wreszcie stałoby się zadość” mruczymy pod nosem, odkładając gazetę/smartfona i wracając do swoich...

Czasem każdy z nas zastanawia się, dlaczego bajki, zwłaszcza te klasyczne, jak „Kopciuszek” czy „Królewna Śnieżka”, kończą się w chwili, kiedy zakochani są świeżo poślubieni i zamierzają żyć długo i szczęśliwie. Odpowiedź jest banalnie prosta. Otóż gdybyśmy przyjrzeli się księżniczkom i ich ukochanym, mogłoby się okazać, że po spędzeniu kilku lat razem wcale już nie są tacy zakochani i beztroscy jak wcześniej. Lisa Glass przedstawia nam lekko unowocześnioną bajkę o Kopciuszku, w którego związku z księciem coś poszło nie tak jak powinno...
[...]
Napiszę bez ogródek: według mnie „Fala” to najsłabsza część tej trylogii. „Błękit” był fenomenalny, „Powiew” również, choć trochę mniej niż poprzednik. Natomiast „Fala”… Cóż, według mnie autorka nie miała za bardzo pomysłu na jeszcze jeden tom przygód tych bohaterów i po prostu pisała to, co w danej chwili przyszło jej do głowy, nie dbając o to, jakie będą tego konsekwencje.
[...]

www.madrepisanie.pl

Czasem każdy z nas zastanawia się, dlaczego bajki, zwłaszcza te klasyczne, jak „Kopciuszek” czy „Królewna Śnieżka”, kończą się w chwili, kiedy zakochani są świeżo poślubieni i zamierzają żyć długo i szczęśliwie. Odpowiedź jest banalnie prosta. Otóż gdybyśmy przyjrzeli się księżniczkom i ich ukochanym, mogłoby się okazać, że po spędzeniu kilku lat razem wcale już nie są tacy...