Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Błyskawicznie się czyta, jest duszno i klimatycznie i pewnie dałbym wyższą notę, gdyby nie zakończenie, które w moim osobistym rankingu plasuje się na pierwszym miejscu w kategorii "najbardziej przekombinowane zakończenie wszechczasów". Serio, Arnold tak poleciał po bandzie z końcówką, że niejedna intryga Sebastiana Fitzka to przy jego pomyśle fabuła dobranocki. Koniec końców jestem bardziej na "tak" niż na "nie" i choć po lekturze "Mauzoleum" jakiegoś przesadnego parcia na więcej twórczości pisarza nie mam, to pewnie jeszcze kiedyś po jakąś pozycję jego autorstwa sięgnę.

Błyskawicznie się czyta, jest duszno i klimatycznie i pewnie dałbym wyższą notę, gdyby nie zakończenie, które w moim osobistym rankingu plasuje się na pierwszym miejscu w kategorii "najbardziej przekombinowane zakończenie wszechczasów". Serio, Arnold tak poleciał po bandzie z końcówką, że niejedna intryga Sebastiana Fitzka to przy jego pomyśle fabuła dobranocki. Koniec...

Głupie, chore i po*ebane ale bawiłem się naprawdę dobrze, polecam :-)

Głupie, chore i po*ebane ale bawiłem się naprawdę dobrze, polecam :-)

Z reguły stronię od rodzimej literatury ale muszę przyznać, że "Miasto nawiedzonych" - że tak się posłużę spolszczeniem popularnego angielskiego przysłowia - zrobiło mi dzień. Jabłoński ukazuje nam obraz naszej ziemi ojczystej w wersji "Alicji po drugiej stronie lustra", z magią, elementami naturalnymi i menażerią egzotycznych i zapadających w pamięć postaci (co niektórych mocno inspirowanych prawdziwymi postaciami polskiej sceny politycznej). Taki trochę "Gormenghast" made in Poland. Dałbym 10/10 ale, niestety, jeden aspekt tej powieści Jabłoński spartolił, mianowicie zakończenie. W zasadzie ciężko mówić o zakończeniu jako takim bo zupełnie nagle i niespodziewanie autor historię ucina, jakby miał już dość pisania albo żadnego pomysłu na jej sensowne skończenie nie miał. Za to zabrałem jedną gwiazdkę. Pomijając ten drobny mankament, muszę przyznać, że to jedna z najlepszych polskich powieści, jakie w życiu czytałem.

Z reguły stronię od rodzimej literatury ale muszę przyznać, że "Miasto nawiedzonych" - że tak się posłużę spolszczeniem popularnego angielskiego przysłowia - zrobiło mi dzień. Jabłoński ukazuje nam obraz naszej ziemi ojczystej w wersji "Alicji po drugiej stronie lustra", z magią, elementami naturalnymi i menażerią egzotycznych i zapadających w pamięć postaci (co niektórych...